نقش ایمان در عشق به همسر

دوستی و علاقه، محور و اساس خانواده است و اگر نباشد، زندگی جهنمی سوزان و محیطی سرد و بی‌روح است، البته ابراز دوستی و محبت، تنها به گفتن و لفظ نیست، گاهی احترام کردن، نوازش کردن، هدیه دادن و سوغات خریدن و این گونه حرکات، نشانه عشق و دوستی است.

بدون شک، اساس خانواده، عاطفه و محبت است و بدین خاطر گاهی گفتن کلمه”دوست دارم” شعله محبت را در درون خانه فروزان می‌کند و به زندگی‌ها روح و نشاط می‌بخشد. ابراز عشق و علاقه در محیط خانواده، میان دو همسر، یا میان پدر و مادر نسبت به فرزندانشان خانه را به بهشت تبدیل می‌کند. چه دوزخ‌های سوزانی که معلول کمبود محبت و عاطفه فرزندان از جانب والدین است و حسرت شنیدن “عزیزم، دلبندم تو را دوست دارم و…”سال ها بر دل فرزندان می‌ماند و گرفتار عقده کمبود محبت می‌شوند.

ابراز علاقه علاوه بر محیط اجتماعی و روابط انسانی مسلمانان با یکدیگر، در محیط خانه و میان افراد خانواده هم مطرح است. صفای زندگی به حاکمیت عشق و علاقه بر محیط زندگی و معاشرت است و اگر دوستی و علاقه نباشد، زندگی، جهنمی است سوزان و محیطی است سرد و بی‌روح. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: این که مردی به همسر خود بگوید “تو را دوست دارم”، هرگز از دل همسر بیرون نمی‌رود.

البته ابراز دوستی و محبت تنها به گفتن و لفظ نیست. گاهی احترام کردن، نوازش کردن، هدیه و سوغات خریدن و این گونه حرکات، نشانه عشق و دوستی است.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: کودکان را دوست بدارید و به آنان ترحم و شفقت نمایید. لطف و مهربانی به خردسالان گواه عشق و محبت نسبت به آنهاست. و ترحم، خود نشانه محبت داشتن به فرزندان است. در روایات بسیاری بوسیدن فرزند توصیه شده و برای هر بوسیدن اولاد درجه‌ای در بهشت منظور گشته است.

در روایت آمده است، روزی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) دو فرزندش امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) را بوسید. اقرع بن حابس کنار حضرت بود گفت؛ من ده فرزند دارم تاکنون هیچ کدام را نبوسیده ام! پیامبر خدا فرمود: من با تو چه کنم که خدا رحم و عطوفت را از دلت کنده است. در روایات متعددی هم به رعایت عدالت در بوسیدن و پرهیز از تبعیض و ابراز محبت به فرزندان تاکید شده است.

فرزندی که از پدر و مادر محبت ندیده و سخن گرم و عشق‌آفرین نشنیده است، به این نتیجه می‌رسد که دوستش ندارند و در خانه جایی برای او وجود ندارد و این عقده‌ها بعدها برای او چه پسر و چه دختر مشکل به بار می‌آورد.

فرزندانی که از خانه فرار می‌کنند پسران و دخترانی که جذب بر خوردهای عاطفی دشمنان دوست‌نما می‌شوند و به فساد می‌گرایند، این‌ها معلول فقدان محبت و عاطفه در درون خانواده می‌شوند و اگر فرزندان در محیط خانه از نظر عاطفی و محبت اشباع شوند، هرگز به دام شیادان که با تور محبت به شکار جوانان و نو جوانان می‌پردازند نمی‌افتند.

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: هر قدر ایمان مردی زیادتر باشد، دوستی او نسبت به همسرش بیشتر است و اما احادیثی که از دوستی زن مذمت می‌کند مربوط به شهوترانی و زن بازی و زن بارگی است و مربوط به افراط در اعمال غریزه جنسی و کشیده شدن به گناه و حرام است

اسلام، توصیه فراوان به محبت بین زن و شوهر کرده است و از دید اسلام، زن امانت خدا در نزد مرد است.

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: هر قدر ایمان مردی زیادتر باشد، دوستی او نسبت به همسرش بیشتر است و اما احادیثی که از دوستی زن مذمت می‌کند مربوط به شهوت‌رانی و زن بازی و زن‌بارگی است و مربوط به افراط در اعمال غریزه جنسی و کشیده شدن به گناه و حرام است.

نتیجه آن که، حیات اجتماعی و شادابی محیط خانوادگی مدیون محبت و دوستی است. وقتی به کسی علاقه و محبت داریم چه همسر، چه برادر و خواهرمان، چه فرزندانمان، و…… چه هر انسان دیگری که به دلیل داشتن فضیلتی و برخورداری از عملکردی شایسته و تحسین بر انگیز،محبوب ما شده و در خانه دلمان جای گرفته است این دوست داشتن و ارادت و عشق را بر زبان آوریم و در دل نگه نداریم.

ابراز دوستی و اظهار علاقه، خود ما را هم مورد علاقه و محبت دیگران قرار می‌دهد. معاشرت گرم و محبت‌آمیز با دیگران، هنری است شایسته که باید کوشید این ادب اجتماعی را فرا گرفت و به کار بست.

منابع

۱- وسایل الشیعه، ج ۲۰

۲- میزان الحکمه، ج۱۰