محبت پیامبر اسلام (ص) با امام حسن(ع)

 اظهار محبتّهای پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به حسنین و علاقه وافر او به آن دو، قابل بیان و بررسی نیست. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در روایتی فرمود:«حسن منّی و انا منهُ، احبَّ اللّهُ مَن احبّهُ…[۱] ؛ حسن از من است و من از حسن؛ کسی را که من دوست دارم خدا نیز دوست دارد».

و نیز فرمود:«احبُّ اهل بیتی الیّ الحسن و الحسین…[۲] ؛ محبوب ترین فرد از خاندانم، حسن و حسین است».

زید بن ارقم روایت می کند:«در مسجد، نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نشسته بودم. در این هنگام فاطمه همراه حسن و حسین از خانه اش خارج شد و به سوی جایگاه پدر گرامی اش شتافت و به دنبال آنان علی علیه السلام نیز سر رسید. آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رو به جانب من کرده، فرمود: هرکس این چند نفر را دوست بدارد، با من دوستی نموده است و هرکس با آنان دشمنی کند، با من دشمنی ورزیده است».[۳]

از مجموع این روایات، که تعدادشان هم کم نیست، استفاده می شود که محبت امام مجتبی علیه السلام و برادر گرامی اش در قلب شفّاف و نورانی پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله وسلم موج می زد. معمولاً رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم علاقه شدید و محبّت وافر خود نسبت به آنان را در میان مردم اظهار می نمود. گرچه نحوه ابراز فرق داشت؛ گاهی سخن شیوایی در این مورد بیان می نمود و گاهی از منبر پایین می آمد و آنها را می بوسید و بعد از نوازش آن دو، بار دیگر بالای منبر قرار می گرفت. افزون بر این، از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است که در هنگام اظهار محبت به حسنین علیهماالسلام می فرمود: «شاهدان، این ابراز علاقه را به غائبان برسانند.»[۴]

راستی! هدف رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم از علنی ساختن این اظهار محبت ها چه بود؟آیا هدف پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم جز آماده سازی اذهان عموم، به پذیرش امامت حسنین بعد از ولایت پدر بزرگوارشان بود؟

لازم به ذکر است که محبّت شدید رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نسبت به حسنین باعث شده بود که آن حضرت برای حفظ آن دو از کید مکّاران و حسد حسودان تعویذ[۵] زیر را تلاوت نماید:«اُعیذُ کُما بِکَلِمات اللّهِ التّامّهِ مِنْ کُلِّ شیطانٍ هامّهٍ وَ مِنْ کُلّ عینٍ لامّْهٍ؛[۶] شما را از شرّ هر شیطان آزار دهنده و هر چشم شومی به پناه کلمات تامّ خدایی می برم».

منبع: حوزه نت

[۱] . منتخب میزان الحکمه، ص ۴۳، به نقل از تاریخ مختصر بغداد، ج ۷٫

[۲] . تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن(ع)، ص ۳۸، به نقل از الغدیر، ج ۷، ص ۱۲۴٫

[۳] . امام حسن و امام حسین(ع)، ص ۳۶

[۴] . حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص ۱۲۰٫

[۵] . دعایی که برای دفع بلا و آفت چشم زخم، در کاغذ می نویسند و به گردن و یا بازو می بندند.

[۶] . امام حسن و امام حسین(ع)، ص ۳۸٫