دوستش بدارید تا مهربانی را بیاموزد

هر پدر و مادرى باید با آگاهى و درایت کامل، رفتار فرزندان خود را زیر نظر داشته باشد و از طریق رفتارهاى آنها به احساساتشان پى ببرد. این نکته را هیچ گاه نباید فراموش کرد که هر یک از ما روزى جوان بوده ایم. اگر هر فرد بزرگسالى همچنان جوان مى ماند و دوران جوانى را مى فهمید، هیج جوانى پیر نمى شد.

جوانان انتظارات خاصى از والدینشان دارند آنها مى خواهند که درکشان کنند و بیشتر از همه به آنها توجه شود و رفتار منحصر به فردى با آنها داشته باشند، و نکات ارزنده اى که در بزرگسالیشان به دردشان بخورد، بشنوند.

جوان در حال نزدیک شدن به مرحله ى استقلال و خودمختارى است و از اینکه در انتخاب ها و تصمیماتش آزاد باشند لذت مى برد و والدین نمى توانند این استقلال و اختیار را از فرزندان نوجوانشان بگیرند و یا دامنه ى اختیارات او را محدود کنند اما شما والدین گرامى در مقابل این استقلال چه کار باید بکنید؟

نوجوان مثل یک فنر مى ماند، شما این فنر را مى توانید در دستان خود بگیرید و فنر را آرام و به تدریج رها کنید. اگرفنر را براى مدت طولانى در دست بگیرید، خسته خواهید شد و از قدرت فنر کاسته مى شود. بنابراین اگرکنترل این فنر را در دست داشته باشید، بعد از رها شدن دوباره به طرف شما بر مى گردد.

والدین باید فرزندان را مستقل بار بیاورند تا در بزرگسالى بتوانند از پس مشکلات خود برآیند و در زندگى تصمیمات درست و واقعى تر بگیرند. همواره سعى کنید در برخورد با مشکلات فرزندان را راهنما باشید نه اینکه خود مشکل را به دوش بکشید و برایشان حل کنید.

همواره سعى نمائید به فرزند نوجوان خود کمک کنید که از آزادى و استقلالى که به دست مى آورد درست استفاده کند . به او یاد بدهید که در مقابل این آزادى و اختیار فردى مسئول باشد، و مسئولیت کارها و انتخابهایى که مى کند چه خوب چه بد را برعهده بگیرد تا با این کاراعتماد به نفس او افزایش یابد.

اگر در زمان رفع اشتباهات فزرند نوجوان خود عقل و درایت منطقى به کار نبرید، مطمئن باشید. بین خود و فرزندتان دیوارى به وجود آورده اید که در آینده ممکن است باعث قطع رابطه ى دوستانه و عاطفى او با خود شوید.

همواره سعى کنید در زمان مواجه شدن نوجوانتان با مشکلات، درسهایى از زندگى به او بیاموزید. گذراندن نوجوانى دوران بسیار سختى است. هم براى والدین و هم براى فرزند. پس نه کاملاً او را رها کنید، نه او را محدود نمایید.آنان مى خواهند که دیگران آنها را بپذیرند و کارهایشان را تائید کنند و این نیاز را احساس مى کنند که به خانواده تعلق دارند.

پس به آنها اطمینان دهید که عضو با ارزش خانواده هستند و در پیشرفت و بهبود وضعیت خانوادگى سهیم هستند و از امکاناتى که براى آموزش به او داده شده است حداکثر استفاده را نماید تا بتواند در آینده با مشکلاتى که در زندگى با آن روبه رو مى شود برخورد کند و آنها را از سر راه بردارد.

شما نمى توانید هر لحظه پشت فرزندانتان باشید و مراقب کارهاى آنها در مدرسه و اجتماع باشید ولى با ایجاد یک بنیان خانوادگى مستحکم و یک اخلاق خوب و اصول صحیح فرزندان را از انحرافات حفظ کنید تا با بینش، آگاهى و شناخت ارزش هاى خوب زندگى، در جامعه فردى سالم و خوشبخت باشد و به خاطر داشته باشید این ارزش ها از کانون خانوادگى و احترام گذاشتن به آنها ناشى مى شود.

پس بگذارید فرزندانتان در محیط خانواده از امنیت و عشق و مهر و محبت لازم برخوردار شوند تا در محیط بیرون از خانواده آن را با خود حمل و به کار بندند و این بهترین ارثى است که شما براى آنها مى توانید بگذارید.

منبع: کیهان؛ رجب بیت اللهى؛