دعاى عهد

از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده:هرکه چهل صبحگاه این عهد را بخواند،از یاوران قائم  ما باشد،و اگر پیش از ظهور آن حضرت از دنیا برود،خدا او را از قبر بیرون آورد،که در خدمت آن حضرت باشد،و حق تعالى  بر هر کلمه هزار حسنه به او کرامت فرماید،و هزار گناه از او محو سازد،و آن عهد این است:
اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ وَ مُنْزِلَ التَّوْرَاهِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ رَبَّ الظِّلِّ وَ الْحَرُورِ وَ مُنْزِلَ الْقُرْآنِ [الْفُرْقَانِ ] الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْمَلائِکَهِ الْمُقَرَّبِینَ وَ الْأَنْبِیَاءِ [وَ] الْمُرْسَلِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ [بِاسْمِکَ ] الْکَرِیمِ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی یَصْلَحُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ یَا حَیّا قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّا بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّا حِینَ لا حَیَّ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَى وَ مُمِیتَ الْأَحْیَاءِ یَا حَیُّ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ.
خداى اى پروردگار نور بزرگ،و پروردگار کرسى بلند،و پروردگار دریاى جوشان،و فرو فرستنده تورات  و انجیل و زبور،و پروردگار سایه و حرارت آفتاب،و نازل کننده قرآن بزرگ،و پروردگار فرشتگان  مقرّب،و پیامبران و رسولان.خدایا از تو مى خواهم به روى کریمت،و به نور وجه نوربخشت،و فرمانروایى دیرینه ات،اى زنده و پا برجاى دائم،از تو مى خواهم به حق نامت،که به آن آسمانها و زمینها روشن شد،و به حق نامت که پیشینیا و پسینیان به آن شایسته مى شوند،اى زنده پیش از هر زنده،اى زنده  پس از هر زنده،اى زنده در آن وقتى که زنده اى نبود،اى زنده کننده مردگان،و میراننده زندگان،اى زنده،معبودى جز تو نیست
اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الْإِمَامَ الْهَادِیَ الْمَهْدِیَّ الْقَائِمَ بِأَمْرِکَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ الطَّاهِرِینَ عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فِی مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ عَنِّی وَ عَنْ وَالِدَیَّ مِنَ الصَّلَوَاتِ زِنَهَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ وَ مَا أَحْصَاهُ عِلْمُهُ [کِتَابُهُ ] وَ أَحَاطَ بِهِ کِتَابُهُ [عِلْمُهُ ] اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَهِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی عَهْدا وَ عَقْدا وَ بَیْعَهً لَهُ فِی عُنُقِی لا أَحُولُ عَنْهَا وَ لا أَزُولُ أَبَدا اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ [وَ الْمُمْتَثِلِینَ لِأَوَامِرِهِ ] وَ الْمُحَامِینَ عَنْهُ وَ السَّابِقِینَ إِلَى إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِکَ حَتْما مَقْضِیّا ،
خدایا برسان به مولاى ما امام راهنماى راه یافته،قیام کننده به فرمانت که درودهاى خدا بر او و پدران  پاکش،از جانب همه مردان و زنان مؤمن،در مشرقها زمین و مغربهایش،همواریها و کوههایش،خشکیها و دریاهایش،و از طرف من و پدر و مادرم،از درودها به گرانى عرش خدا،و کشش  کلماتش،و آنچه دانشش برشمرده،و کتابش به آن احاطه یافته،خدایا در صبح این روز و تا زندگى  کنم از روزهایم،براى آن حضرت بر عهده ام،عهد و پیمان و بیعت تجدید مى کنم،که از آن رو نگردانم،و هیچ گاه دست  برندارم.خدایا مرا،از یاران و مددکاران و دفاع کنندگان از او قرار ده،و از شتابندگان به سویش،در برآوردن  خواسته هایش،و اطاعت کنندگان اوامرش،و مدافعان حضرتش،و پیش گیرندگان به جانب خواسته اش،و کشته شدگان  در پیشگاهش.خدایا اگر بین من و او مرگى که بر بندگانت حتم و قطعى ساختى حائل شد،
فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِرا کَفَنِی شَاهِرا سَیْفِی مُجَرِّدا قَنَاتِی مُلَبِّیا دَعْوَهَ الدَّاعِی فِی الْحَاضِرِ وَ الْبَادِی اللَّهُمَّ أَرِنِی الطَّلْعَهَ الرَّشِیدَهَ وَ الْغُرَّهَ الْحَمِیدَهَ وَ اکْحُلْ نَاظِرِی بِنَظْرَهٍ مِنِّی إِلَیْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ أَوْسِعْ مَنْهَجَهُ وَ اسْلُکْ بِی مَحَجَّتَهُ وَ أَنْفِذْ أَمْرَهُ وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلادَکَ وَ أَحْیِ بِهِ عِبَادَکَ فَإِنَّکَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ فَأَظْهِرِ اللَّهُمَّ لَنَا وَلِیَّکَ وَ ابْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمَّى بِاسْمِ رَسُولِکَ،
کفن پوشیده از قبر مرا بیرون آور،با شمشیر از نیام برکشیده،و نیزه برهنه،پاسخگو به دعوت آن دعوت کننده،در میان شهرنشین و بادیه نشین.خدایا آن جمال با رشادت،و پیشانى ستوده را به من بنمایان،و با نگاهى از من به او دیده ام  را سرمه بنه،و در گشایش امرش شتاب کن،و درآمدنش را آسان گردان،و راهش را وسعت بخش،و مرا به راهش درآور،و فرمانش را نافذ کن  و پشتش را محکم گردان،خداى به دست او کشورهایت را آباد کن،و بندگانت را به وسیله او زنده فرما،به درستى که تو فرمودى،و گفته ات حق است  که:فساد در خشکى و دریا،در اثر اعمال مردم نمایان شد،خدایا ولىّ ات،و فرزند دختر پیامبرت  که به نام رسولت نامیده شده،
حَتَّى لا یَظْفَرَ بِشَیْ ءٍ مِنَ الْبَاطِلِ إِلا مَزَّقَهُ وَ یُحِقَّ الْحَقَّ وَ یُحَقِّقَهُ وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعا لِمَظْلُومِ عِبَادِکَ وَ نَاصِرا لِمَنْ لا یَجِدُ لَهُ نَاصِرا غَیْرَکَ وَ مُجَدِّدا لِمَا عُطِّلَ مِنْ أَحْکَامِ کِتَابِکَ وَ مُشَیِّدا لِمَا وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِینِکَ وَ سُنَنِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدِینَ اللَّهُمَّ وَ سُرَّ نَبِیَّکَ مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِرُؤْیَتِهِ وَ مَنْ تَبِعَهُ عَلَى دَعْوَتِهِ وَ ارْحَمِ اسْتِکَانَتَنَا بَعْدَهُ اللَّهُمَّ اکْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّهَ عَنْ هَذِهِ الْأُمَّهِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدا وَ نَرَاهُ قَرِیبا بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
براى ما آشکار کن،تا به چیزى از باطل دست نیابد،مگر آن را از هم بپاشد،و حق را پابرجا و ثابت نماید،خدایا او را قرار ده پناهگاهى براى ستمدیدگان از بندگانت،و یاور براى کسى که یارى براى خود جز تو نمى یابد،و تجدیدکننده آنچه از احکام کتابت تعطیل شده،و محکم کننده آنچه از نشانه هاى دینت و روشهاى پیامبرت  (درود خدا بر او و خاندانش)رسیده است،و او را قرار ده،خدایا،از آنان که از حمله متجاوزان،نگاهش دارى،خدایا پیامبرت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)را به دیدار او،و کسانى که بر پایه دعوتش از او پیروى کردند شاد کن،و پس از او به درماندگى ما رحم فرما،خدایا این اندوه را از این امت به حضور آن حضرت برطرف کن،و در ظهورش براى ما شتاب فرما،که دیگران ظهورش  را دور مى بینند،و ما نزدیک مى بینیم،به مهربانى ات اى مهربان ترین مهربانان.
آنگاه سه بار بر ران خود دست مى زنى،و در هر مرتبه مى گویى:
الْعَجَلَ الْعَجَلَ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ
منبع :مفاتیح الجنان