حلال و حرام در آیین یهودیت

۱. همانگونه که در دین اسلام خوردن گوشت حیوانات حلال گوشت بعد از ذبح شرعی حلال می گردد در دین یهود نیز ذبح شرعی مطرح می باشد. و لذا برای آن چند شرط قائل است:

الف. هر کسی که ذبح حیوان می‌کند باید از هر نقص عضوی، مانند کری، لالی، ناراحتی، اخلاقی دور باشد. از لحاظ رفتار و کردار در میان مردم نمونه باشد و به سنّ بلوغ رسیده باشد، و سواد کافی داشته باشد، که دوره‌های از سوی علمای یهود تعیین شده بگذارنند، تا اجازه ذبح به وی داده شود. سنّ بلوغ مرد ۱۳ سال و سن بلوغ زن ۱۲ سال است.^[۱]

 ب. چاقو باید تیز باشد، حیوان مریض نباشد، علائم شکستگی در حیوان نباشد که در این صورت حیوان را نمی‌توان ذبح کرد، به حیوان آب بدهند و رگ‌های مری و نای را ببرند.^[۲]

۲. در دین یهود مانند دین اسلام برخی حیوانات حلال گوشت و برخی حرام گوشت می باشند و لذا علامات و معیارهایی برای حیوانات حلال گوشت بیان شده است. حیواناتی که خوردن آنها حلال است باید نشخوار کننده باشد سُم داشته باشد و سم آنها شکاف داشته باشد. بنابراین شتر، خرگوش و گورکن را نباید خورد. اینها نشخوار می‌کنند، امّا سم‌های شکافته ندارند. از حیواناتی که در آب زندگی می‌کنند فقط آنهایی را که باله و فلس دارند می‌توانید بخورید. تمام جانداران آبزی دیگر برای شما حرامند. همه پرندگان را می‌توانید بخورید به جز: عقاب، جغد، باز، شاهین، لاشخور، کرکس، کلاغ، شترمرغ، مرغ دریایی، لک‌لک، مرغ ماهی‌خوار، قره‌قاز، هدهد و خفاش. حشرات بالدار نباید خورده شود به جز آنهایی که می‌جهند. یعنی ملخ و انواع گوناگون آن را می‌توان خورد.[۳]

۳. حیواناتی که به مرگ طبیعی مرده است نخورید، آنها را به غریبی که در میان شما است بدهید و یا آن را به بیگانگان بفروشید.^[۴] لاشه حیوانات حرام گوشت و حلال گوشت نجس است و اگر کسی آنه را لمس کند تا شام نجس می ماند. حشراتی که بر زمین می خزند، نجس است.[۵]

۴. خوردن شراب و مسکرات نیز در آیین یهود حرام می باشد در سفر اعداد آمده است که خداوند به حضرت موسی (علیه‌السلام) دستور فرموده که به بنی اسرائیل بگوید که از خوردن شراب و مسکرات اجتناب کنند.[۶]

به هر حال در حکم خوردنی ها آیین یهودیت شبهات زیادی با دین مبین اسلام دارد فقط در برخی موارد مثل حرمت گوشت شتر و امثال آنها با دین اسلام اختلاف دارد.

پی نوشت:

[۱] . مجتبی کرمانی، برگزیده از کتاب مقدس، ص ۱۳۵ ـ۱۳۴، بی نا، ۱۳۶۱ ش.

[۲] . همان، ص ۱۳۷.

[۳] . تورات، تثنیه، باب ۱۴: از ۱ تا ۱۸.

[۴] . سفر تثنیه، باب ۱۴: ۲۱.

[۵] .رضایی، عبدالعظیم، تاریخ ادیان جهان،ج۱ص۵۱۸، تهران،انتشارات علمی،دوم، ۱۳۸۰ش.

[۶] . سفر اعداد، باب۶:۲و۳.