حسینعلی نوری معروف به بهاء

اشاره:

بهائیت ادامه فرقه بابیت است. علی محمد باب با ادعاهای متضاد از جمله ادعای باب امام زمان(عج‌الله فرجه) فرقه اش به بابیت معروف گردید. سپس بر سر جانشینی او بین یحیی صبح ازل و حسینعلی نوری که با هم برارد بودند اختلاف ایجاد گردید و حسینعلی برادرش را شکست داد و رهبری فرقه بابیه را به عهده گرفت. چونکه حسنعلی نوری در نزد پیروانش به بهاءالله معروف گردید از این رو فرقه بابیت به فرقه بهائیت مسمی گردید. در این مقاله  حسینعلی نوری که این فرقه به نام او است به صورت مختصر معرفی گردیده است.

اسم مؤسس فرقه بهائیت حسینعلی نوری است و بهائیان لقب بهاءالله را به او داده و به همین علت اسم فرقه هم بهائیت می باشد.  میرزا حسینعلی بهاء در سال ۱۲۳۳ هـ . ق در دهکده ای از توابع نور مازندران متولد شد و در حوالی سال ۱۳۱۰ هـ . ق در عکا یکی از شهرهای واقع در اسرائیل در اثر بیماری درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد. او پس از اتمام تحصیلات مقدماتی به حلقات درویشان پیوست و لباس قلندری بر تن کرد. با ظهور غوغای علی محمد باب(موسس بابیت)، میرزا حسینعلی و برادر ناتنی اش یحیی صبح ازل به باب پیوستند. پس از اعدام علی محمدباب، صبح ازل دعوی جانشینی باب را نمود هر چند حسینعلی در ابتداء تسلیم او شد اما پس از مدتی رقابت با برادر را آغاز کرد. نخست ادعای «من یظهره اللهی» ـ که در سخنان علی محمد باب آمده بود ـ کرد و به تدریج بر ادعای خود افزود تا به ادعای رسالت و شارعیت و حلول خدا در او رسید و خود را «الهیکل الاعلی» نامید و مدعی شد که سید علی محمد باب زمینه ساز و مبشر ظهور وی بوده است. وی در کتاب اقدس، خود را منبع وحی و تجلی خدا معرفی کرده و مدعی می شود که خداوند خلقت و تدبیر جهان را به او سپرده است و بالاخره با ادعای خدایی در کتاب مبین می گوید: خدایی جز من نیست.[۱]

عقیدۀ عمومی بهائیان این است که با ظهور علی محمد باب و حسینعلی بهاء شریعت اسلام الغا گردید و دورۀ رسالت محمد مصطفی (صلی‌الله علیه و آله) سپری شده است و این دوره، دورۀ زمامداری جمال اقدس الهی(یعنی حسینعلی بهاء) و آیین اوست، ولی بعد از او نیز خداوند بارها بر زمین هبوط و تجلی خواهد کرد. به اعتقاد آنان پس از حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله) نخست علی محمد باب و پس از او حسینعلی بهاء به عنوان ظهور الهی به عالم آمدند و لااقل تا هزار سال دیگر ظهور الهی در عالم نخواهد بود.

بهائیان احکام مخصوصی برای خود وضع نمودند از جمله اینکه نماز در آیین آنان نُه رکعت است و قبلۀ  آنها شهر «عکا» است که قبر حسینعلی بهاء در آن واقع شده است. به جای وضو پنج بار می گویند: «بسم الله الاطهر الاطهر» و جز در نماز میت نماز جماعت ندارند.

روزۀ آنها نوزده روز است و روز آخر ماه روزۀ آنها، مصادف با عید نوروز است و تمام اشیاء نجس از قبیل سگ و خوک و بول و غائط و… در اعتقادات آنها پاک می باشند.[۲]

به هر حال این دو فرقه بدعت هائی در دین نهاده و باعث گمراهی عدۀ‌ زیادی از مسلمانان شده اند و جامعه اسلامی را دچار تشتت و چند دسته گی نموده اند. بهائیت در اقدامات خود تا آنجا پیش رفتند که اسلام را یک دین منسوخ شده تلقی نموده و بهائیت را با عنوان دین و شریعت جدید به جای اسلام مطرح نمودند. کار بهائیت از بدعت گزاری هم فراتر رفته و به ارتداد کشیده شد و خود را از مجموعه اسلام بیرون کشید و در حال حاضر در اختیار اسرائیل و آمریکا قرار دارد. در حقیقت بهائیت مانند وهابیت یک گروه سیاسی می باشد که بر علیه اسلام تاسیس شده است.

پی نوشت:

[۱] . ربانی گلپایگانی، علی، فرق و مذاهب کلامی، انتشارات مرکز جهانی علوم اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۱ هـ . ش، ص ۳۴۶ ـ ۳۴۸.

[۲] . فرق و مذاهب کلامی، همان، ص ۳۴۸ و ۳۴۹.