همکاری و همیاری با خانواده

همسر مرحوم آیت الله میرزا جواد تهرانی(ره) از سادات علویه بود؛ علاوه بر احترام زیادی که آقا برای ایشان قائل بودند، هر وقت هم که فرصت یاری می‌نمود در خانه، یار و کمک کار ایشان بودند؛ اساسا” ایشان به کسی زحمت نمی‌داد مخصوصا” در امور شخصی خویش؛ تا آنجایی که می‌توانستند و قدرت و توان داشتند، خودشان انجام می‌دادند، تا آنجا که از همسر خود نمی‌خواستند که مثلا لباس هایشان را بشویند، بلکه این همسرشان بود که با توجه به اخلاق مرحوم آقا، از ایشان می‌خواستند که لباس‌هایشان را برای شستن، در اختیار ایشان بگذارند و باز هم به سادگی حاضر نمی‌شدند. در برخی اوقات نیز دیده می‌شد که جارو به دست گرفته و حیاط منزل را جاروب می‌زنند و این در حالی بود که راه رفتن با عصا برایشان مشکل بود!

(منبع: خاطراتی از آیینه اخلاق با تغییر و ویراست)