اشاره:
حضرت علی(علیه السلام) در پرتو همجواری با نبی اکرم اسلام رشد و اعتلای روحی و فکری یافت و از انفاس قدسی و تعالیم نبوی برخوردار گشت. وی نخستین ایمان آورنده پس از حضرت خدیجه(س) بود که در طول بعثت و پس از آن و در تمامی وقایع و حوادث پرفراز و نشیب تاریخ صدر اسلام، یار و یاور همیشگی نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) بوده،ایشان پس از رسول خدا، شخصیتی است که اگرچه دوستانش از سر ترس و دشمنانش از سر کینه و دشمنی، فضایلش را کتمان کردند؛ اما با این وجود، مناقب و فضایلش زمین و زمان را پر کرده است. آنچه در ذیل می‌آید گزیده‌ای از فضائل و آیات قرآن کریم درباره مقام و منزلت امیرمومنان علی(علیه السلام) است.
آیه معروف به «صالح المومنین» از جمله آیاتی است که به اعتراف شیعه و اهل سنت، بر فضیلتی دیگر از فضایل فراوان حضرت علی(علیه السلام) دلالت دارد. خدای بزرگ میفرماید: «اِنْ تَتُوبا اِلیَ اللّه فَقَدْ صَغَتْ قُلوبُکُما وَاِن تَظاهَرا عَلیهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَولاهُ و جِبرِیلُ و صالِحُ المُؤمِنینَ وَ الْمَلائِکهُ بَعدَ ذلِکَ ظَهیرٌ؛ اگر شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست؛ زیرا) دل‌هایتان از حق منحرف شده، و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهید،(کاری از پیش نخواهید برد؛) زیرا خداوند یاور اوست. همچنین جبرئیل، مؤمنان صالح و فرشتگان بعد از آنها، پشتیبان او هستند». بنا بر روایات، مراد از مؤمن صالح در این آیه، امام علی(علیه السلام) است.
شأن نزول آیه «صالح المؤمنین» از این قرار است که وقتی برخی همسران پیامبر با انجام کاری، موجب ناراحتی و رنجش آن حضرت شدند، خداوند با نزول این آیات، آنان را به توبه و پاک سازی باطن خویش از این کارها امر فرمود. در ضمن، تصریح کرد که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در برابر این گونه امور، افزون بر حمایت پروردگار، از پشتیبانی جبرئیل، فرشتگان و «مؤمنان صالح» نیز برخوردار است. امّا اینکه منظور از «صالح المؤمنین» کیست، باید گفت بیتردید این تعبیر، با وجود ظاهر و معنای گستردهای که دارد و همه مؤمنان صالح و با تقوا را شامل میشود، ولی مصداق کاملتری نیز دارد و از روایات متعددی استفاده میشود که آن فرد کامل، امیرمؤمنان، علیبنابیطالب(علیه السلام) است.
ابن عباس به نقل از پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) میگوید: آن حضرت درباره علیبنابیطالب(علیه السلام) فرمود: «او صالح المؤمنین است». در روایتی دیگر عمار یاسر، یار با وفای پیامبر و علی علیهماالسلام میگوید: از امیرمؤمنان علی علیهالسلام شنیدم که میفرمود: رسول خدا صلیاللهعلیهوآله مرا فرا خواند و فرمود: آیا تو را بشارت بدهم! عرض کردم: آری، ای رسول خدا! شما همیشه بشارتدهنده به خیر بودهای. فرمود: خداوند درباره تو آیهای نازل کرده است. عرض کردم: کدام آیه؟ فرمود: تو همردیف جبرئیل شدهای. سپس این آیه را خواند: «و جبریلُ و صالِحُ المؤمِنینَ». بنابراین، بعد از خداوند و جبرئیل امین، برترین یار و یاور پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآله در تمام طول عمر، علیبنابیطالب علیهالسلام بوده است.
آیه «انذار و هدایت» نیز از آیاتی است که در شأن مقام والای امیرمؤمنان علیهالسلام نازل شده است. خداوند در آیه هفتم سوره رعد میفرماید: «و یَقُول الّذین کَفروا لولا اُنْزِل علیهِ آیهٌ مِنْ رَبِّه، اِنّما اَنْتَ مُنْذِرٌ ولِکُلِّ قومٍ هاد؛ کسانی که کافر شدند میگویند: چرا آیه (و معجزهای) از پروردگارش بر او نازل نشده است؟! تو فقط بیمدهندهای، و برای هر گروهی هدایت کنندهای است».
در خصوص معنای دقیق این آیه شریفه، باید توجه داشت که میان «انذار» و «هدایت» تفاوت است. هدف از انذار آن است که گمراهان از بیراهه درآیند و در متن صراط مستقیم قرار گیرند، ولی هدف از هدایت آن است که مردم پس از قرار گرفتن در راه، رهنمون گردند و بدون انحراف رو به سوی مقصد اصلی راه بپیمایند. در روایات، «منذر» بر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و «هادی» بر امام علی علیهالسلام تطبیق شده است.
در کتب اهلسنت وارد است که ابنعباس گفت: وقتی آیه انذار و هدایت نازل شد، رسول خدا صلیالله علیه وآله دستش را بر سینه خود گذاشت و فرمود: «مُنذر منم»، سپس به شانه علی علیهالسلام اشاره کرد و فرمود: «اَنْتَ الهادِی، بِکَ یَهْتَدِی الْمُهْتَدوُنَ بَعدِی؛ هادی تویی. بعد از من هدایتیافتگان به وسیله تو هدایت میشوند».
نیز در روایت اهل سنت از ابن عباس و شیعیان از ابن مسعود نقل کردهاند که پیامبر صلیاللهعلیهوآله فرمود: هنگامی که به معراج رفتم… صدایی شنیدم که میگفت: «اِنّما اَنْتَ مُنْذِر وَ لِکُلّ قومٍ هاد». عرض کردم: پروردگارا! من منذر هستم، ولی منظور از هادی کیست! خداوند فرمود: «هادی، علیبنابیطالب علیهالسلام است ؛ کسی که آخرین مرحله هدایتشوندگان، رهبر پرهیزکاران، و پیشوای روسفیدان آبرومند در جامعه انسانی است. شخصیتی که راه بهشت، از مسیر ولایت او میگذرد».
به تصریح قرآن در آیه هفتم سوره بیّنه، کسانی که ایمان و عمل صالح دارند، بهترین مخلوقاتند و امیرمؤمنان امام علی علیهالسلام در رأس آنان قرار دارد. خداوند در آیه شریفه میفرماید: «اِنّ الذینَ امَنُوا و عَمِلوا الصالِحات، اولئِکَ هُمْ خَیْرُ البرّیه، جزائُهم عِنْدَ رَبّهم جنّاتُ عدنٍ تَجرِی مِن تحتِها الانهارُ خالدینَ فِیها ابدا رضِیَ اللّه عنهم و رَضُوا عنه ذلک لِمَنْ خَشِیَ ربّه ؛ کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات (خدا) هستند. پاداش آنها نزد پروردگارشان، باغهای بهشت جاویدان است، که نهرها از زیر درختانشان جاری است. همیشه در آن میمانند. (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند، و این (مقام والا) برای کسی است که از پروردگارش بترسد».
بنابر روایات فراوانی که در کتابهای شیعه و اهل سنت وجود دارد، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله ، امام علی علیهالسلام و شیعیانش را «خیر البرّیه» معرفی فرموده است. از جمله، جابر بن عبدالله انصاری، صحابی معروف آن حضرت چنین نقل میکند: با پیامبر صلیاللهعلیهوآله و عدهای از مسلمانان، کنار خانه خدا، نشسته بودیم.
ناگهان علی علیهالسلام از دور نمایان شد. هنگامی که چشم حضرت به علی علیهالسلام افتاد، به اصحاب نگاهی کرد و فرمود: برادرم علی به سوی شما می‌آید. سپس رو به سوی کعبه کرد و فرمود: «قسم به خدای کعبه که تنها علی و شیعیانش در روز قیامت از رستگاران هستند؛ زیرا به خدا سوگند او پیش از همه شما به خدا ایمان آورد، و قیام او به فرمان خدا بیش از همه شماست، وفایش به عهد الهی از همه بیشتر، و قضاوتش به حکم الله فزونتر، و مساواتش در تقسیم ازهمه زیادتر، عدالتش درباره رعیت ازهمه بیشتر و مقامش نزد خداوند از همه بالاتر است». جابر میگوید: در اینجا بود که آیه شریفه «خیر البریه» نازل شد.
پس از نزول این آیه، هر گاه مسلمانان علی علیهالسلام را میدیدند میگفتند: «بهترین مخلوق خدا پس از رسول اللّه صلی الله علیه وآله آمد».
با توجه به اینکه آیات فراوانی در قرآن شریف درباره پیشوای اول شیعیان، حضرت امام علی علیهالسلام نازل گردیده این سؤال مطرح میگردد که: چرا نام آن حضرت صریحاً در قرآن مجید ذکر نشده است؟ حضرت آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ این سؤال میفرماید: «با توجه به اینکه علی فقط نام حضرت امیرمؤمنان علیهالسلام نبوده، همان گونه که ابوطالب تنها کنیه پدر بزرگوارش نبوده است، بلکه نام و کنیه افراد متعددی در میان عرب علی و ابوطالب بوده، بنابراین اگر نام علی صریحاً هم در قرآن ذکر میشد، باز هم کسانی که نمیخواستند این حقیقت را بپذیرند، بهانهای داشتند و آن را بر علی دیگری تطبیق میکردند.
به همین دلیل، بهتر است با ارائه ویژگیها و صفات ممتاز و منحصر به فرد حضرت امیرمؤمنان علیهالسلام به معرفی او پرداخته شود، تا قابل تطبیق بر هیچ کس، جز وجود مقدس آن حضرت نباشد، همان گونه که خدای متعالی در قرآن مجید، همین راه را انتخاب فرموده است».
همنشینان پیامبر (صلی الله علیه و آله): ترس از صحنه قیامت و معلوم نبودن سرنوشت نهایی انسان، از جمله مواردی است که فکر هر کس را در دوران زندگانی دنیایی به خود مشغول میدارد. تنها راه رهایی از چنین خوفی، انجام اعمال صالح و پرهیز از هر امری است که نزد پروردگار و صاحب اصلی روز جزا، ناپسند است و شیعیان واقعی امیرمؤمنان علیهالسلام اینگونهاند. پیامبر مهر و رحمت، این مژده را به امام علی علیهالسلام داده و میفرماید: «ای علی! دروغ میگوید آنکه گمان میکند مرا دوست دارد، ولی با تو دشمنی میکند. ای علی! چون هنگامه قیامت فرا رسد، منادی از عرش ندا میکند: دوستداران و شیعیان علی کجایند؟ دوستان علی و آنان که او دوستشان میدارد، کجا هستند؟ کجایند آنان که در راه خدا با یکدیگر دوستی نمودند و در راه حق، بخشندگی کردند؟ کجایند ایثارگران، آنان که کامشان از تشنگی خشک شد؟ شبها که مردمان در خواب بودند، آنان به نماز مشغول بودند و از ترس خدا، اشک میریختند. [اکنون [هیچ خوفی ندارید و اندوهگین نمیگردید، شما، دوستان و همنشینان محمد صلیاللهعلیهوآله هستید، چشمهایتان [به این مژده [روشن باد».
سُرور در سختی: به یقین دوستداران امیرمؤمنان علیهالسلام که در خصوص انجام آنچه مورد رضایت اوست، از خود پایداری و وفاداری نشان دادهاند، مورد عنایت و سپاس آن حضرت قرار خواهند گرفت. امام علی علیهالسلام خود در روایتی، ضرورت اطاعت از خویش را، در کنار محبت و ارادت به شیعیان گوشزد میفرماید: «مَن اَحبَّنا فلیَعمَل بِعمَلِنا و لیَسْتَعِن بالوَرع، فَاِنَّه افضلُ ما یُستَعانُ به فی امر الدنّیا و الآخره؛ هر کس ما را دوست میدارد، باید عملی مانند اعمال ما داشته باشد و از پرهیزکاری یاری طلبد که تقوا و پرهیز، بهترین چیزی است که در کار دنیا و آخرت میتوان از آن بهره جست».
پاداش این اطاعت، شادی و سرور در سختترین لحظات برای آدمی است ؛ چنان که پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله میفرماید: «ای علی! دوستداران تو در سه جایگاه، شادمان خواهند بود: هنگام قبض روحشان که تو شاهد آنان خواهی بود؛ هنگام سؤال در قبر که تو خود پاسخ را به آنان تلقین میکنی؛ و هنگام عرضه اعمال در پیشگاه خداوند که تو شناسای آنان خواهی بود».
شفاعت شیعیان: شفاعت، مقام والایی است که خداوند در قیامت به برگزیدگان خاص خویش و هر که خود بخواهد اعطا میکند. مؤمنان به پروردگار، در کنار اعمال شایسته خویش، چشم امید به سوی آنان دوختهاند تا مگر در آن صحنه حساس، دستگیرشان باشند و کاستیها و کوتاهیهایشان، به شفاعت نادیده گرفته شود.
شیعیان واقعی امیرمؤمنان علیهالسلام، از این دسته افراد برگزیده حق شمرده شدهاند. پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله در روایتی میفرماید: «روز قیامت، منادی ندا میکند: دوستداران علی علیهالسلام کجایند؟ پس جماعتی از صالحان برمیخیزند. به آنان گفته میشود: دست هر کس را میخواهید در عرصه قیامت بگیرید و به بهشت داخل کنید. پس به شفاعت کمترین از آن صالحان، هزار هزار نفر از اهل محشر، نجات مییابند.
سپس منادی، دیگر بار ندا میکند: باقی ماندگان دوستداران علی کجایند؟ پس جماعتی که درحدّ میانه از ایمان و عمل هستند برمیخیزند و به آنان گفته میشود: آنچه میخواهید از خدای عزوجل تمنا کنید. هر یک از آنان چیزی میطلبد و یکصد هزار برابر به او اعطا میشود».
ولایت، والاترین حسنات: ایمنی از آتش جهنم و رهایی از ناله و فریاد در دوزخ، مژدهای است که به شیعیان امام علی علیهالسلام داده شده و باید که با رعایت تقوا و پیروی از راه و روش آن بزرگوار، خود را از چنین توفیقی محروم نسازند. در روایت است که امام باقر علیهالسلام فرمود: «رسول خدا صلیاللهعلیهوآله و علی علیهالسلام و شیعیان علی علیهالسلام در روز قیامت، بر تلی از مشک ناب و برفراز منبرهایی از نور خواهند بود. مردمان اندوهناکند، ولی آنان را اندوهی نیست و دیگران ناله سر میدهند، ولی آنان را ناله و فریادی نیست».
سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمود: «مَنْ جاءَ بِالحَسَنَهِ فَلَهُ خَیرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَومئذٍ آمِنون؛ کسی که نیکی و حسنه پیشآرد، بهتر از آن برای او خواهد بود و چنین کسانی از ناله و فریاد در قیامت، ایمن هستند. به خدا سوگند نیکی و حسنه، همان ولایت علی علیهالسلام است».
پیشگامان ایمان: خداوند در سوره واقعه، مردمان را در قیامت به سه دسته تقسیم فرموده است: گروهی اصحاب یمینند که حالی نیکو دارند؛ گروهی اصحاب شومی و شقاوتند که روزگارشان سخت است ؛ و گروهی که والاترین مقام را دارند: «السابقون السابقون؛ پیشی گیرندگان نخستین در ایمان به خدا» که پروردگار در توصیف آنان میفرماید: «آنان به حقیقت، مقرّبان درگاهند که در بهشت پرنعمت جاودانی متنعّمند…. بر سریرهای زربفت مرصّع تکیه زنند و روبهروی یکدیگر بنشینند، و غلامانی که زیبایی و جوانیشان ابدی است، گرد آنها به خدمت میگردند، با تنگهای بلورین و جامهایی لبریز از باده پاک…. این نعمتهای الهی، پاداش اعمال آنان است». ابن عباس میگوید: از پیامبر خدا صلی الله علیه وآله پرسیدم: پیشی گیرندگان در ایمان و مقربان درگاه الهی چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: «جبرئیل به من خبر داده که آنان، علی علیهالسلام و شیعیان او هستند که [در روز قیامت] به سوی بهشت پیشی میگیرند؛ همانانی که به واسطه کرامت الهی به پروردگار نزدیکی جستهاند».
کارنامه روشن: خدای مهربان در وصف مؤمنانی که در آزمون دنیا سربلند و پیروز شدهاند میفرماید: «اما کسی که نامه اعمال او را به دست راستش دهند، گوید: بیایید نامه مرا بخوانید. من به ملاقات این روز حساب اعتقاد داشتم. چنین کسی در زندگانی خوش و در بهشت عالی ابدی که میوههای آن همیشه در دسترس است، خواهد بود. [به چنین کسانی خطاب میشود:] هر چه میخواهید از طعام و شرابهای بهشتی تناول کنید. گوارایتان باد که این پاداش اعمال ایام گذشته دنیای شماست». شیعیان واقعی امیرمؤمنان به چنین مقامی دست مییابند.
ابوبصیر میگوید: از حضرت امام صادق علیهالسلام پرسیدم: آنان که نامه اعمالشان به دست راستشان داده میشود، چه کسانی هستند! فرمود: «آنان علی علیهالسلام و شیعیان او هستند که نامه اعمال را با دست راست دریافت میدارند».
پاداش پایداری: ولایت، بالاترین نعمتی است که خداوند توفیق درک آن را به شیعیان عطا فرموده و به همان اندازه که ارزشمند است، باید در حفظ و پایداری آن کوشید. آنان که پایداری و پیروی از معصومان علیهالسلام داشتهاند، افزون بر آنکه به سعادت دنیا و آخرت دست یافتهاند، پاداش بهشت دریافت میدارند و در باغهای بهشتی مشمول سلام و رحمت فرشتگان الهی میگردند. پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله فرمود: «خوشا به حال کسی که به ولایت و محبت علی علیهالسلام در آید، و وای بر آن کس که با او دشمنی کند. گویا علی و شیعیان او را میبینم که سوار بر مرکبهای تندرو بهشتی، در باغهای بهشت سیر میکنند.
پشتوانه آنان، رضایت و خشنودی بزرگ الهی، یعنی همان فوز عظیم است. آنان در جوار پروردگار عالمیان میآسایند و برای آنان هر آنچه دل بخواهد و مایه روشنی و لذت چشم باشد، فراهم است. ایشان در بهشت جاوید خواهند بود و ملائکه ایشان را مخاطب میسازند و میگویند: درود بر شما به واسطه آنچه بر آن صبر ورزیدید. پس سرای آخرت خوب جایگاهی (برای شما) است».
عفو کریم : مغفرت، آرزوی معنوی هر مؤمنی است که مشتاقانه آن را از درگاه پروردگار کریم تمنا میکند تا مگر با او از در لطف و مرحمت درآید و بر گناهانش، قلم بخشش کشد. شیعیان امیرمؤمنان علیهالسلام باید به راستی بر خویش ببالند که از برکت ولایت و محبت او، بیش از هر کس به دریای رحمت و مغفرت پروردگار نزدیکند، به شرط آنکه در این محبت و ولایت شرط تقوا و بندگی را حفظ کنند. جابربنعبدالله انصاری از پیامبر مهر و رحمت نقل میکند که فرمود: پروردگارم در مورد علی و شیعیانش به من وعدهای فرموده است. گفتند: ای رسول خدا! آن وعده چیست؟ فرمود: «بخشش و مغفرت در مورد کسانی از آنان که ایمان آورده و پرهیزکار باشند؛ [بخششی که به سبب آن] هیچ گناه کوچک و بزرگی از آنان باقی نمیماند و گناهانشان به کارهای نیک تبدیل میشود».
نهر کوثر: برای کوثر، معانی بسیاری ذکر شده است. یکی از معناهای آن، به فضیلتی امیدوارکننده برای شیعیان و دوستداران امام علی علیهالسلام اشاره دارد. ابنعباس میگوید: هنگامی که سوره کوثر بر رسول خدا صلیاللهعلیهوآله نازل شد، علیبنابیطالب علیهالسلام عرض کرد: ای رسول خدا! کوثر چیست؟ فرمود: نهری است که خداوند آن را به من کرامت فرموده است. علی علیهالسلام عرض کرد: ای رسول خدا! این نهر، نهر شریفی است، آن را برای ما توصیف کنید. حضرت فرمود: «کوثر، نهری است که در زیر عرش خداوند جاری است.
آب آن سپیدتر از شیر، شیرینتر از عسل و ملایمتر از کره است. سنگریزههای آن از زبرجد، یاقوت و مرجان، گیاه آن از زعفران و خاک آن مشک خوشبوست، و پایههای آن در زیر عرش خداوند ـ عزّ و جلّ ـ قرار دارد». در این هنگام رسول خدا صلیاللهعلیهوآله دست بر پهلوی علی علیهالسلام زد و فرمود: «ای علی! این نهر برای من، تو و برای دوستداران تو بعد از [رحلت] من است».
قسیم بهشت و جهنم: امیرمؤمنان علیهالسلام ریسمان محکم هدایت الهی است که هر کس در این دنیا به ولایت و محبت او پناه برد، در آخرت نیز به لطف و کرم و عنایت او از نجات یافتگان خواهد بود؛ چرا که علی۷ قسمت کننده بهشت و جهنم است، چنان که از پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآله نقل است که فرمود: «ای علی!… تو تقسیم کننده بهشت و جهنم هستی و هر کس تو را ولی خود بداند، قطعاً رستگار، و هر کس با تو سر ستیز داشته باشد، زیانکار است و تو در آن روز، امانتدار و حجت آشکار خدا خواهی بود».
زائران خورشید: پیشوایان معصوم علیهمالسلام همان گونه که در دوران حیات پر برکت خویش، دستگیر و فریاد رس دوستداران و شیعیان خود بودهاند، پس از وفات نیز پناهگاه اصلی و ریسمان اتّصال آنان به بارگاه خداوند هستند. ازاینرو، زیارت قبور پاک آنان سفارش بسیار شده است؛ زیرا برکات آن به خود زائر برمیگردد و موجب گرهگشایی از مشکلات دنیا و آخرت او میشود. پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله ، دوستداران امیرمؤمنان علیهالسلام را این گونه بشارت و مژده میدهد: «ای علی!… هر کس قبور شما را زیارت کند، معادل ثواب هفتاد حج پس از حج واجب به او عطا میشود و از گناهان خویش خارج میگردد و چون از زیارت شما باز گردد، مانند روزی خواهد بود که از مادر متولد گردیده است. پس تو را بشارت باد و یاوران و دوستدارانت را نیز به نعمتهای معنوی بیپایان و نورچشمی بشارت ده که نه دیدهای آن را دیده، نه گوشی شنیده و نه به فکر و ذهن هیچ بشری خطور کرده است».
کرامت شیعیان : پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله ، شیعیان و دوستداران علی علیهالسلام را این گونه بشارت میدهد: «ای علی! شیعیان و دوستدارانت را به ده خصلت [و کرامت از طرف حق تعالی] بشارت ده: اوّل، حلالزادگی؛ دوم، نیکویی ایمان؛ سوم، محبت خداوند به آنان؛ چهارم، گشاده و فراخ بودن قبرهایشان؛ پنجم، نور [ایمانی] که در برابرشان میدرخشد؛ ششم، برطرف شدن فقر از برابر دیدگانشان و غنا و بینیازی قلبهایشان؛ هفتم، خشم خداوند در مورد دشمنانشان؛ هشتم، ایمنی از مرض پیسی و جذام؛ نهم، ریختن گناهان و اشتباهات آنها؛ و دهم، اینکه آنان در بهشت با من هستند و من با آنان خواهم بود. پس حیات پاکیزه و عاقبت نیکو گوارایشان باد».
جام علوی: شیعیان و دوستداران امیرمؤمنان علیهالسلام ، که دل در گرو محبت او نهادهاند و در مسیر هدایت علوی گام مینهند، در آخرت، جرعه نوش جام گوارای علی علیهالسلام خواهند بود. روزی پیامبر صلیاللهعلیهوآله ، علی علیهالسلام را به مسجد فراخواند و به او فرمود: ای علی! بر جبرئیل سلام کن. آن حضرت بر جبرئیل سلام کرد و جبرئیل پاسخ داد. سپس پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله فرمود: جبرئیل میگوید: خداوند بر تو سلام میرساند و میفرماید: خوشا به حال تو و شیعیان و دوستدارانت، و وای بر آنان که بغض تو را در دل دارند. چون قیامت فرا رسد، منادی از عرش ندا میکند: محمد و علی کجایند؟ پس شما را به پیشگاه خداوند در آسمان هفتم بالا میبرند. پس پروردگار به پیامبرش میفرماید: علی علیهالسلام را بر حوض وارد کن و این جام را به او بده تا دوستان و شیعیانش را بدان سیراب کند، و [البته] هیچ کدام از دشمنانش را سیراب نخواهد کرد، و دوستدارانش را بشارت میدهد که اعمالشان به سادگی و آسانی محاسبه میگردد و سپس آنان را به سوی بهشت فرمان میدهد».
دعای فرشتگان: پیامبر اعظم صلی الله علیه وآله در روایتی، راجع به فضایل شیعیان و دوستداران امیرمؤمنان علیهالسلام میفرماید: «ای علی! خداوند به تو دوست داشتن مسکینان و مستضعفان را در زمین عطا فرموده است. پس تو به برادری آنان خرسندی و آنان نیز به امامت تو شادند. خوشا به حال دوستداران تو و وای بر دشمنانت!… دوستدار تو رستگار است و دشمن تو هلاک میگردد…. ای علی! هر کس تو را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر کس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است…. ای علی! شیعیان تو، برگزیدگان هستند و اگر تو و شیعیان تو نمیبودید، دین خدا بر پا نمیشد و اگر شما بر روی زمین نمیبودید، آسمان باران نمیبارید…. ای علی! تو و شیعیانت، هر کس را دوست داشته باشید از حوض (کوثر) سیراب میسازید و هر که را بخواهید محروم میسازید… ای علی! تو و شیعیانت در قیامت فرا خوانده میشوید و در بهشت، بهره میبرید. ای علی! فرشتگان و کارگزاران قیامت، مشتاق شما هستند،…. و به طور مخصوص بر ای شما دعا میکنند».
وظایف در کنار فضایل: پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله در روایتی، افزون بر شمردن فضایل دوستداران امیرمؤمنان علیهالسلام ، به وظایف فردی و اجتماعی آنان نیز این گونه اشاره میفرماید:«ای علی!خوشا به حال آن کس که دوستدار توست و تو را تصدیق میکند و وای بر آن کس که دشمن توست و تو را تکذیب مینماید! دوستداران تو، در آسمان هفتمین و زمین هفتمین و هر چه میان آن دو وجود دارد، شناخته شده هستند. آنان اهل دین، پرهیزکاری، سکوت پسندیده و فروتنی برای خدا هستند. چشمانشان خاشع و افتاده و دلهایشان از یاد خدا محزون و ترسان است.
آنان به تحقیق، حق ولایت تو را میشناسند و زبانشان به فضل تو گویاست و چشمانشان از شدت عطوفت به تو و امامان از فرزندان تو اشکبار است. اینان، دین خود را همان که درقرآن شریف بدان امر شدهاند و برهانی از سنت پیامبر صلیاللهعلیهوآله در مورد آن دریافت داشتهاند، قرار دادهاند. به آنچه پیشوایانشان فرمان دهند، عمل میکنند. با هم پیوند دارند و از یکدیگر جدا نمیشوند. به یکدیگر محبت روا میدارند و بر هم غضب نمیکنند .همانا ملائکه بر آنان درود میفرستند و بر دعاهای ایشان آمین میگویند و برای گناهکاران آنان بخشش میخواهند و هنگام وفات، بر بالین آنان حاضر میشوند».
صورت علی علیهالسلام در آسمان : از پیامبر مهر و رحمت، حضرت محمد مصطفی صلیاللهعلیهوآله نقل است که فرمود: در شب معراج، در آسمان چهارم، صورت علی علیهالسلام را مشاهده کردم. از جبرئیل پرسیدم: جبرئیل! این علی است؟! پس به من وحی شد: این فرشتهای است که خداوند او را بر صورت علی بن ابی طالب علیهالسلام خلق فرموده است. هر روز هفتاد هزار ملک او را زیارت میکنند و تسبیح و تکبیر حق را میگویند و ثواب این اذکار، برای دوستداران علی علیهالسلام نوشته میشود.
منبع: سایت حوزه
