معيارهاى انتخاب دوست
معيارهاي انتخاب دوست، حفظ آن و نوع روابط با او در رواياتي از اميرالمومنين علي عليه السلام
از كتاب غررالحكم و نهج البلاغه:
1 – از دوستت ايمن مباش تا اين كه او را بيازمايى و بسيار با احتياط با دشمنت برخورد كن .
2 – دورانديش كسى است كه دوست نيك را برگزيند، زيرا كه فرد به دوستش سنجيده مىشود .
3 – براى خدا دوست بداركسى را كه براى اصلاح دين با تو نبرد مىكند و تو را يقين نيك و درست مىآموزد .
4 – دوستت را گرامى دار و از دشمنت درگذر تا فضل و مردانگى براى تو مسلم گردد .
5- لغزش دوستت را ببخش تا دشمنت تو را پاك پندارد .
6 – هركس با مردم گذشت وجوانمردى داشته باشد ازدوستى آنان برخوردار گردد .
7 – دوستت را با نيكى و خوش رفتارى سرزنش كن و بدىها و زشتىهاى او را با بخشش و هديه دفع كن و ازخود دور ساز .
8 – هركس در راه رضاى خدا (با ديگرى) همنشينى كند ، همنشينى با او نيك و گرامى و دوستيش پايدار است .
9 – برادرى و دوستى با نيكان مغتنم است و همچنين دورى گزيدن از همنشينى با بدان و بدكاران .
10 – با خردمندان هم صحبت باش، با دانشمندان همنشينى كن و برهواى نفس پيروزشو تا رفيق گروه برتر و بالاتر شوى .
11 – همنشينى با دوست عاقل، روح را زنده مىكند .
12 – هركه دوستيش با تو در راه خدا نيست از او بترس، زيرا كه دوستيش پست و همنشينى با وى زشت است .
13 – دوستى دنيا زدگان به كمترين چيزى كه پيدا شود و پيش آيد از بين مىرود .
14 – آنان كه براى يارى خدا با هم برادرى مىكنند دوستى شان براى پايدارى سبب آن دوستى، پاينده و پايدار است .
15 – دوستى دين داران با يكديگر ديرقطع مىشود و دوام و ثباتش دايمى است .
16 – دوست هركس عقل اوست .
17 – پيوند دوستى را با برادران دينى خود محكم سازيد كه آنان ذخاير دنيا و آخرت هستند . مگر نشنيدهايد كه خداوند در قرآن شريف به تاثر گمراهان در قيامت اشاره كرده كه مىگويند: (در روز سخت) نه شفيعى داريم، نه دوستى كه در كارمان همت گمارد .
18 – با دوستان همراهى كردن، دوستى را پايدار مىدارد .
19 – هركه را دوست مىداريد در راه خدا و براى او، دوست بداريد و هركس را دشمن مىداريد در راه خدا و براى او، دشمن بداريد .
20 – اگر با شمشيرم بر بينى (فرق – دماغ) مؤمن بزنم تا مرا دشمن بدارد، دشمن نخواهد شد و اگر همه دنيا را درگلوى منافق بريزم تا مرا دوست بدارد، دوست نخواهد داشت و اين حقيقتى است كه بر زبان پيامبر امى (ص) جاري شده كه فرمود: «اى على! هيچ مؤمنى تو را دشمن نمىدارد و هيچ منافقى تو را دوست نخواهد داشت .»
21 – دو كس درمورد من هلاك خواهند شد: دوست غلو كننده و دشمن سرسخت .
22 – سودمند ترين گنج ها، دوستى دلهاست .
23 – دوستى با تلخي و جدال نشايد .
24 – هركس دوستت دارد، (تو را از بدى) نهى كند و كسى كه دشمنت دارد فريبت دهد .
25 – دوستى مقام و رياست، انسان را از دوستى به پروردگار باز دارد .
26 – كسى كه مرا دوست دارد در هنگام مرگ مرا به گونهاى مىيابد كه دوست مىدارد، و كسى كه مرا دشمن دارد در آن هنگام به گونهاى مرا خواهد يافت كه ناخوشايندش مىباشد .
27- اموالتان را متوجه كسى سازيد كه دلهايتان او را دوست دارد .
28 – كسى كه ازخدا بترسد مردم او را دوست دارند .
29- كسى را كه به خاطراصلاح دين با تو مبارزه مىكند و تو را يقين نيكو مىآموزد براى خدا دوست بدار .
30 – برحذر باش از دوستى با دشمنان خدا، و خالص نمودن دوستى براى غيردوستان خدا، چرا كه هر گروهى را دوست داشته باشيد با آنان محشور خواهيد شد .
31 – زبان، بيان كننده مراتب دوستى است، اما ظاهرحال، حاكى از محبت دل است .
32 – شايسته ترين فرد براى دوستى، كسى است كه سودش براى تو و زيانش براى دشمن تو باشد .
33 – در دوست داشتن، زياده روى مكن .
34 – محبت قلبى ، با دوستى محكم گردد .
35 – سه چيز موجب محبت دلهاست: دين دارى، فروتنى و بخشندگى .
36 – سه چيز محبت آور است: خوش خلقى، رفاقت نيكو و تواضع .
37 – چشم دوست، ازديدن عيبهاى دوست نابينا، و گوشش از شنيدن بديهايش ناشنواست .
38 – از دست دادن دوستان، غربت و تنهايى است .
39 – كسى كه چيزى را دوست بدارد همواره به ياد او سخن گويد .
40 – آن كه ما اهل بيت را دوست بدارد بايد پوششى از بلا را مهيا سازد (يعنى آماده پذيرفتن بلاها از سوى مخالفين ما باشد).
