آرتور کریستین سن (۱۸۷۵م)
شرق شناس برجسته دانمارکی
آرتور کریستین سَن، مستشرق دانمارکی در ۳۱ دسامبر ۱۸۷۵م در کپنهاک، پایتخت دانمارک به دنیا آمد. وی در دوران تحصیل در دوره متوسطه به زبانشناسی و امور مشرق علاقه مند گردید و پس از فراگیری زبان فرانسه و لاتین و تاریخ، به آموختن زبانهای فارسی، عربی، سانسکریت و ترکی پرداخت. کریستین سن پس ازپایان تحصیلات دانشگاهی، برای جمع آوری موادی برای رساله دکترای خود درباره عمر خیام نیشابوری، به کتابخانه های لندن، پاریس و اسپانیا و نقاط دیگر سفر کرد و برای نخستین بار با ابنیه و آثار تمدن شرق و اسلامی در اسپانیا روبرو شد. وی در سال ۱۹۱۴م راهی ایران گردید و درباره فرهنگ، دین و زبان ایران، به تحقیق و نگارش پرداخت. حاصل این سفر و سفرهای بعد او به ایران، کتب و آثار متعددی است که در تحقیق لهجه ها و فرهنگ مردم ایران نوشته است. کریستین سن در مطالعات لهجه شناسی خود، فقط از نظر زبانشناسی به لهجه ها نمی نگریست، بلکه در ضمن تحقیق، مسائل و تحولات تاریخی و قومی را نیز در نظر داشت و هدفش این بود که صورت کنونی لهجه های مختلف را با بررسی دقیق، تصویر کند و درک روشنی از وضع تحول و تطور زبانهای مادی، پارتی، فارسی باستان، فارسی میانه و زبان ساسانیان به دست آورد. از پروفسور کریستین سن بیش از سیصد کتاب، رساله و مقاله به جای مانده است که تتبّعات انتقادی بر رباعیات خیام، شعرا و فلاسفه اسلامی، داستان بهرام چوبینه و ایران در زمان ساسانیان از آن جمله اند. آرتور کریستین سن سرانجام در ۳۰ مارس ۱۹۴۵م پس از نزدیک به نیم قرن تحقیق پیرامون تاریخ و فرهنگ ایران، در هفتاد سالگی درگذشت.
