طليعه بهار آمده با کاروان لاله به باغ به دشت ژاله گل نو دميده مي‌آيد به سوي قله بي‌انتهاى بيداري پرنده‌اي که به خون پر کشيده مي‌آيد در آن کران که بود خون عاشقان جوشان شهيد عشق سر از تن بريده مي‌آيد به پاسدارى آيين آسمانى ما گزيده‌اي که خدا برگزيده، مي‌آيد[1] براى سخن گفتن از آن فر…