بایگانی برچسب برای: خواستگار

اگر یک بار ازدواج کرده‌اید و حالا خواستگار دارید، فکر می‌کنید داستان ازدواج قبلی را چطور باید با خواستگارتان مطرح کنید؟ آیا اینجا صداقت مانع خوشبختی و ازدواج می‌شود؟

این که فردی ازدواج کرده و بنا به دلایلی جدا شده باید در برخورد اول و دوم عنوان شود و فرد بگوید بنا به چه دلایلی جدا شده است. پنهان‌کاری در این مورد به هیچ‌وجه صحیح نیست. موضوعی مانند جدایی قبلی، اگر از همان اول آشنایی مطرح شود، اگرچه ممکن است کشمکش به وجود بیاورد اما فرد مقابل در این مرحله راحت‌تر موضوع را قبول می‌کند. همان قدر که در ابتدای آشنایی این که فرد دارای چه شغلی است، چه تحصیلاتی دارد و سوالاتی از این قبیل مطرح می‌شود، این که فرد قبلا ازدواج کرده یا نه هم مهم است و باید گفته شود.

دلایل جدایی را مطرح کنید

فردی که تجربه زندگی مشترک ناموفق داشته، باید با طرف مقابل صحبت و دلایل خودش را برای این جدایی بیان کند؛ مثلا بگوید که آن فرد اعتیاد داشته است. با گفتن این دلایل، طرف مقابل از اعتقادات و سلیقه‌هایی که در شریک زندگی قبلی فرد وجود داشته و باعث آزار او بوده آگاه می‌شود و می‌تواند درباره آینده ارتباطشان آگاهانه تصمیم بگیرد. وقتی کسی از ازدواج قبلی طرف مقابلش با خبر می‌شود، یا قبول می‌کند یا نه اما به هر حال دلایل طرف مقابل را می‌شنود. اگر هم با وجود این شرایط فرد تصمیم به ترک کردن طرف مقابل بگیرد، این اتفاق باید در همان ابتدای رابطه صورت بگیرد.

رو رواست باشید

باید اجازه داد بعد از مطرح کردن دلایل جدایی، در همان برخورد اول و دوم در مورد فرد جداشده تحقیق صورت بگیرد. با گفتن حقیقت، اعتماد بین دو طرف شکل می‌گیرد. به این ترتیب بعد از مدتی یکی از طرفین نمی‌گوید که چرا از روز اول با من رو راست نبودی. نگفتن این موضوع و نبود اعتماد، باعث شروع حساسیت می‌شود، فرد شکاک می‌شود و شروع به بررسی زندگی گذشته طرف مقابل می‌کند تا خودش حقایق را پیدا کند. این احتمال وجود دارد که حقایق گذشته از زبان کس دیگری شنیده شود و همین مساله باعث می‌شود علاقه هم از بین برود و کمرنگ ‌شود. احترام، اعتماد، تعهد و صمیمیت، چهار پایه یک زندگی موفق هستند. ممکن است تمام این ماجراها با گفتن دروغ‌های مصلحتی شروع شده باشد و یا با نگفتن بخشی از حقیقت؛ یادمان باشد که دروغ گفتن یک بحث است و نگفتن قسمتی از حقیقت بحث دیگری، صداقت و راستی باور و اعتماد را بین دو طرف بیشتر می‌کند و همراه با آن مهر و علاقه‌ نیز بیشتر می‌شود.

منبع: نوعروس

روانشناسان می‌گویند ترتیب تولد خواستگار شما، می‌تواند رازهای شخصیت او و البته آینده زندگی مشترک‌تان را آشکار کند. گرچه محیط، خانواده، بی‌تاثیر نیست، اما برای شمایی که می‌خواهید شخصیت خواستگارتان را در کوتاه‌ترین زمان کشف کنید، دانستن آنها بد نیست.

در دنیای روانشناسی، هیچ قانون مطلق و همیشگی‌ای وجود ندارد. گرچه برخی از پژوهشگران می‌گویند به دلیل کفش خاصی که می‌پوشید، ویژگی‌های شخصیتی خاصی هم دارید، اما گاهی تیر آنها خطا می‌رود و شخصیت شما با کفش، مدل مو و حتی رنگ لباس‌تان جور درنمی‌آید. این بار هم می‌خواهیم شما را با برخی دیگر از اصول شخصیت‌شناسی، که از نظریه‌های مربوط به مدل لباس و شکل ابرو قدیمی‌تر هستند، آشنا کنیم. بسیاری از روانشناسان می‌گویند ترتیب تولد خواستگار شما، می‌تواند رازهای شخصیت او و البته آینده زندگی مشترک‌تان را آشکار کند. گرچه محیط، خانواده و سبک تربیتی در تغییر این قانون‌ها بی‌تاثیر نیست، اما برای شمایی که می‌خواهید شخصیت خواستگارتان را در کوتاه‌ترین زمان کشف کنید، دانستن آنها بد نیست. پس در ادامه این مطلب با ما باشید.

فرزندان اول چگونه همسرانی می‌شوند؟

ویژگی‌های شخصیتی: وظیفه‌شناس، مسئولیت‌پذیر، حمایتگر، رقابت‌جو، سلطه‌جو و جاه‌طلب

زندگی در کنار مرد وظیفه‌شناس و مسئولیت‌پذیری که نمی‌گذارد آب توی دل‌تان تکان بخورد، شما را در دنیای امنی وارد می‌کند و بار نگرانی از انجام کارها و آینده‌نگری را از روی دوش‌تان برمی‌دارد.

اگر با یک بچه اولی ازدواج کنید دیگر دلیلی ندارد خودتان به فکر هزینه‌های سفر سالانه باشید یا اینکه تاریخ بیمه‌نامه اتومبیل را در ذهن داشته باشید و خودتان دنبال کارهای اداری‌اش بروید. اما اگر می‌خواهید چنین احساس امنیتی را تجربه کنید، باید بدانید که در زندگی با یک بچه اول، هیچ وقت مهره اصلی تصمیم‌گیری نخواهید بود. این افراد عاشق سلطه‌گری هستند و چون به توانایی‌های خودشان ایمان دارند، دوست دارند مسئولیت تصمیم‌گیری‌ها را هم به‌عهده بگیرند. اما اگر شما یک فرد سلطه‌گر نباشید، زندگی در کنار چنین مردی برای‌تان دشوار نخواهد بود، چراکه او با جاه‌طلبی و قدرت مدیریتش، نگرانی‌ای را برای‌تان باقی نمی‌گذارد که بخواهید در موردش تصمیم بگیرید.

همسر ایده‌آل

بهترین گزینه برای ازدواج با بچه‌های اول، فرزندان دوم‌ خانواده هستند. فرزندان دوم آرام و زودجوش، به‌راحتی از خواسته‌های آنها تبعیت می‌کنند و از آنجا که به سلطه‌گری بچه‌های اول عادت دارند، وقتی با یک دستور بی‌چون و چرا از طرف او روبه‌رو می‌شوند، زیاد سخت نمی‌گیرند و نمی‌رنجند. اما این ازدواج تنها به نفع بچه‌های اول نیست، چون حمایت‌های همیشگی آنها می‌تواند به بچه دومی‌های حساس، دلگرمی بیشتری بدهد و زحمت آنها را برای روبه‌رو شدن با چالش‌های زندگی کمتر کند. چنین فردی می‌تواند زندگی خوبی را در کنار فرزندان دوم داشته باشد، اما ازدواج او با همتای خودش، یعنی با یک بچه اول دیگر، می‌تواند به یک جنگ هر روزه تبدیل شود.گرچه ممکن است آنها به‌دلیل توانایی‌های‌شان از نظر مالی یا کاری پیشرفت زیادی داشته باشند.

در زندگی دو بچه اول که هر دوی آنها معتقدند توان گرفتن تصمیم‌های مهم یا ایفای نقش راهنما را دارند، احتمال رسیدن به نظر مشترک یا کوتاه آمدن یکی از دو طرف چندان بالا نیست و به همین دلیل بیشتر از آنکه تصمیم‌ها پشت میز مذاکره گرفته شود، در میدان جنگ و قهر گرفته می‌شود.

فرزندان دوم چگونه همسرانی می‌شوند؟

ویژگی‌های شخصیتی: حرف گوش‌کن، آرام، سازگار، توانا در برقراری ارتباط، میانجی در بحث‌ها

فرزندان دوم معمولا در یک فضای سرشار از رقابت به دنیا می‌آیند. فرزند بزرگ‌تر که احساس می‌کند با آمدن این تازه‌وارد پایگاهش را از دست داده، تمام تلاشش را برای سلطه داشتن بر این عضو جدید به خرج می‌دهد تا قدرتش را حفظ کند. روانشناسان می‌گویند فرزندان دوم معمولا ویژگی‌هایی را در خود می‌پرورانند که دقیقا عکس فرزند بزرگ‌تر است. از طرف دیگر، گاهی مهر خود شیرینی به بچه دومی‌ها چسبانده می‌شود چراکه آنها بیشتر از دیگر فرزندان خانواده با بزرگ‌ترها وقت می‌گذرانند و خصوصیاتی را در خود ایجاد می‌کنند که رضایت بزرگ‌ترها را جلب می‌کند.

همسر ایده‌آل

بچه‌های دوم اغلب با هر کسی می‌توانند ازدواج کنند و خوشبخت شوند. خلق‌وخوی سازگار آنها باعث می‌شود که هم از پس حمایت بچه‌های آخر بر بیایند و هم با شنیدن زورگویی‌های بچه اولی‌ها زندگی را خیلی سخت نگیرند. از آنجایی که بچه‌های اول بیشتر خوددار و قانون‌محور هستند، زندگی با یک بچه دومی که حواسش به احساسات دیگران هست، می‌تواند برای آنها لذت‌بخش باشد.

تک فرزندان چگونه همسرانی می‌شوند؟

ویژگی‌های شخصیتی: جاه‌طلب، سلطه‌جو، خسیس، حسود، با اعتمادبه‌نفس، انحصارطلب

برای آنکه با یک تک فرزند زندگی موفقی داشته باشید، باید صبور و باگذشت بار آمده باشید. تک‌فرزندها نمی‌توانند ناامیدی و فشارهای روانی را تحمل کنند؛ اگر از مسئله‌ای برنجند، این حالت را تا مدت‌ها در خود نگه می‌دارند و آنچه گذشته را به‌راحتی فراموش نمی‌کنند. آنها فقط به برقراری روابطی علاقه‌مندند که دربرگیرنده منافع‌شان باشد و احساسات‌شان را جریحه‌دار نکند. البته همه شخصیت تک‌فرزندها به حساسیت و زودرنجی خلاصه نمی‌شود. آنها اغلب اعتماد به نفس بالایی دارند و از آنجا که در زندگی‌شان همه‌چیز و همه‌کس در خدمت آنها بوده، حس امنیت در آنها شکل گرفته است. از طرف دیگر، آنها در تمام زندگی‌شان زیر چتر حمایت دیگران بوده‌اند و به همین دلیل تحمل چالش‌ها یا پذیرش مسئولیت و دشواری‌هایی که با آن روبه‌رو می‌شوند را ندارند.

همسر ایده‌آل

تک‌فرزندها خصوصیاتی شبیه فرزندان اول دارند و به همین دلیل کسانی که توانایی کنار آمدن با یک بچه اولی را دارند، اغلب در زندگی مشترک با یک تک‌فرزند هم چالش خاصی را تجربه نمی‌کنند. بچه‌های دوم می‌توانند گزینه مناسبی برای ازدواج با آنها باشند، چراکه زودرنجی‌شان را درک می‌کنند و با پرتوقع بودن‌شان هم کنار می‌آیند.

فرزندان آخر چگونه همسرانی می‌شوند؟

ویژگی‌های شخصیتی: حرف گوش کن، بله قربان‌گو، در جست‌وجوی حمایت، خلاق، عاشق خودنمایی، متکی به دیگران

خلاقیت و جذابیت بچه‌های آخر، از دیگر فرزندان خانواده بیشتر است. آنها برای آن که خود را از سلطه فرزندان بزرگ‌تر بیرون بیاورند، گاهی به تجربه‌های تازه رو می‌آورند و گاهی هم با این خیال که دیگران به فکر همه چیز هستند، به امنیتی که دیگر اعضای خانواده به آنها هدیه می‌کنند، تکیه می‌کنند. آنها از نعمت استفاده از تجربه‌های دیگران برخوردار هستند و به همین دلیل زودتر از دیگر فرزندان خانواده، راه خود را پیدا می‌کنند.

همسر ایده‌آل

بچه‌های آخر به خدمت‌رسانی دیگران عادت دارند و از آنجا که بچه‌های اول هم، عاشق راه انداختن کار دیگران هستند، زندگی با یک بچه اول برای آنها جالب و آرام به نظر می‌رسد. از طرف دیگر، بچه‌های آخر عادت دارند در مقابل خواسته‌های دیگران تمکین کنند و به همین دلیل، بچه‌های اول از نظر آنها زورگو و غیرقابل تحمل به نظر نمی‌رسند اما گذشته از تمام حسن‌های بچه‌های آخر، برخی می‌گویند ازدواج دو ته‌تغاری با هم، می‌تواند نگران‌کننده باشد چرا که هر دوی آنها دوست دارند به دیگران کمک کنند اما در بیرون کشیدن گلیم‌شان از آب بدون حمایت دیگران، به مشکل جدی برمی‌خورند.

منبع: خرداد

مسئله کیفیت در ازدواج اهمیت زیادی دارد

خیلی از دخترهای این زمانه، با این که خواستگارهای زیادی هم دارند، اما کارشان به ازدواج ختم نمی‌شود. از نظر آنها، برای این اتفاق، اغلب یک دلیل مهم وجود دارد و آن این که «خواستگارها، دیگر پیگیر نمی‌شوند و به این ترتیب، انصراف خودشان را اعلام می‌کنند». در این یادداشت، درباره علل این مسئله، صحبت می‌کنیم.

من ایده‌آل‌گرا نیستم!

«دختری بیست و هشت ساله هستم. به گفته دوستان و آشنایان، بَر و رویم خوب است. خانواده‌ای اصیل، خوش نام و با سطح اقتصادی متوسط دارم. تک دخترم. تحصیلات دانشگاهی دارم. یک دوره خیاطی، آشپزی و کمک‌های اولیه هم دیده‌ام؛ شاغلم؛ روابط اجتماعی خوب و درآمد مستقلی دارم. شش سال هم است که در باشگاه تنیس بازی می‌کنم. از هجده سالگی خواستگار داشته‌ام و همچنان هم دارم. با این که نسبت به ازدواج، سختگیر نیستم ولی هر خواستگاری که برایم می‌آید و با او صحبت می‌کنم، می‌رود و دیگر پشت سرش را هم نگاه نمی‌کند. در این سال‌ها، خیلی به علت این قضیه فکر کرده‌ام ولی همچنان نمی‌دانم دلیلش چیست».
این حکایت، حکایت خیلی از دخترهای جوان است که با وجود داشتن شرایط مناسب برای ازدواج و از آن مهمتر، نداشتن معیارهای عجیب و غریب، همچنان مجرد می‌مانند. اگر شما هم با این موضوع مواجه بوده باشید و یا کسی را در اطرافتان داشته باشید که با این موضوع روبرو باشد، این را هم می‌دانید که مهمترین چیزی که فکر این دختران را به خود مشغول می‌کند، چرایی آن است. واقعاً چرا این اتفاق می‌افتد؟

خواستگار، پَر!

این که گهگاه برایتان خواستگاری بیاید و بعد از صحبت‌های اولیه منصرف بشود، اتفاق مهم و غیر طبیعی‌ای نیست. چرا که همان طور که شما بعضی از خواستگارانتان را رد می‌کنید، آنها هم این حق را دارند. اما اگر به طور مکرر و پشت سر هم این اتفاق برایتان افتاده است، باید دلایل آن را پیدا کنید. در مورد دخترانی که مانند مورد مثالی بالا هستند یعنی شرایطشان خوب است و به دنبال یک ازدواج ایده‌آلی هم نیستند دو دلیل مهم می‌توانند مطرح باشند:

۱- واقعیتِ برتر بودن. مسئله کیفیت در ازدواج، اهمیت زیادی دارد. گروهی از دخترانی که با انصراف‌های مکرر و مداوم خواستگارهایشان مواجه می‌شوند، در واقع با عدم کیفیت لازم و کافی با خواستگارها روبرو هستند. یعنی بدون این که احساس برتری کنند و یا بخواهند برتریِ شان را به رخ بکشند، در واقعیت از خواستگارشان بالاترند، مثلاً در زمینه‌هایی مانند هوش، توانمندی‌های روانی، کلامی، اجتماعی، مدیریت خود و غیره. طبیعی است که خواستگارانی که خودشان را هم‌تراز این دختران نمی‌بینند، بعد از چند جلسه پا پس بکشند. چرا که آنها هم به دنبال کسی هستند که در سطح خودشان باشد و آنها بتوانند افکار، رفتارها و انتظاراتش را بفهمند.

۲- توهم برتر بودن. یک گروه دیگر از این دختران هم کسانی هستند که فکر می‌کنند از خواستگارهایشان بالاترند. این‌ها هر قدر هم که سعی می‌کنند با نشان دادن سخت‌گیر نبودن، اتهام خودبرتربینی را از خودشان دور کنند ولی چون فکرشان مدام به پایین تر بودن سطح خواستگارانشان مشغول است، نوعی دافعه در رفتارشان نشان می‌دهند که خواستگار بینوا را فراری می‌دهد. مثلاً با وجود داشتن ظاهری متوسط، خودشان را از خواستگارانشان سَر می‌دانند، یا فوق دیپلمشان را طوری برای خواستگار دیپلمه‌شان چماق می‌کنند که انگار مدرک دکتری دارند.

دو راهکار:
برای این که از فشار این وضعیت خلاص بشوید، لازم است دو کار را بکنید:

۱- دلیل را پیدا کنید. اگر خواستگار را کسی معرفی کرده که با شما فامیل و یا آشنا است، احتمالاً مدتی بعد از انصراف خواستگارتان، جسته و گریخته و شاید هم رُک و پوست‌کنده، دلایل این اتفاق را به شما منتقل کند. اگر این طور شد، احساسی برخورد نکنید. به حرف‌های او گوش کنید و به آن فکر کنید. اگر در خلوت تنهایی‌تان به این نتیجه رسیدید که آن دلایل، درست و واقعی هستند، خودتان را تغییر بدهید و اگر آنها را نادرست دیدید، به دنبال دلایل دیگری باشید. این را هم بگویم که اگر حرف‌هایی که از این و آن راجع به دلایل انصراف خواستگارانتان (یعنی بیش از یکی دو خواستگار) می‌شنوید یکی هستند، لازم است حتماً به آنها فکر کنید. خودکاوی را فراموش نکنید. برای پیدا کردن دلیل و همینطور تغییر دادن خودتان، می‌توانید از روانشناس هم کمک بگیرید.

۲- تکلیف‌تان را با خودتان روشن کنید. اگر خودتان را بررسی کردید، حرف‌های دیگران را شنیدید و با روانشناس صحبت کردید و به این نتیجه رسیدید که واقعاً ویژگی‌های استثنایی دارید مثلاً بسیار باهوش هستید، خودتان را بپذیرید. این را هم بپذیرید که کسانی برای ازدواج با شما تمایل نشان خواهند داد که همترازتان باشند. شاید بهتر باشد معرف‌های جدیدی برای خواستگاری پیدا کنید، معرف‌هایی که شما و برتری‌های واقعی‌تان را بهتر می‌شناسند و خواستگاران مناسب‌تری به شما معرفی می‌کنند. یک کار دیگر هم که می‌توانید بکنید این است که هر خواستگاری را بدون تحقیق اولیه در مورد تناسبش با خودتان نپذیرید تا بعد‌ها کمتر آزرده خاطر بشوید. اما اگر دیدید حرف خواستگاران قبلی، یکی است مثلاً به گوشتان می‌رسد که گفته‌اند «این خانم، توقعات زیادی دارد» و با خودکاوی و صحبت با روانشناس هم متوجه شدید که یک جورهایی در دام توهم خودبرتربینی گرفتار شده‌اید، روی واقعیت‌های خود و زندگی‌تان کار کنید و به استقبال تغییر بروید.

منبع: تبیان

خواستگاری دختر از پسر، موضوعی است که همه ما هرازگاهی شنیده‌ایم یا در جایی مطلبی از آن خوانده‌ایم. موضوعی که حتی شنیدنش هم دهان‌مان را باز نگه می‌دارد.

در اکثر جاهای دنیا، عرف است که مردها با کمال احترام و تشریفات ویژه، به خدمت خانواده دختر برسند و از او خواستگاری کنند اما ما گفتیم اکثر کشورها، نه همه جای دنیا، چرا که جاهایی دورتر از محل زندگی‌مان هستند که هیچ پسری به خواستگاری دختر نمی‌رود بلکه آنها در خانه می‌مانند تا دختری آنها را برای همسری برگزیند. در اینجا، فرهنگ‌های عجیب برخی مناطق در جهان که در آنجا خانم‌ها به خواستگاری آقایون می‌روند را بخوانید.

مراکش
شنا، برخلاف جریان

مراکش یا مغرب، کشوری است در شمال غربی آفریقا و مسلمان که درصد بیشتری از جمعیت کشور را زنان تشکیل می‌دهند. زنان مراکشی، بسیار صبور و پرکارند و تقریبا می‌توان گفت لحظه‌ای استراحت نمی‌کنند و به دنبال رفع و رجوع کارها و مشکلات خانواده‌اند اما زنان آن، ویژگی دیگری هم دارند و آن این که خودشان، مرد آینده خود را انتخاب می‌کنند و به خواستگاری او می‌روند. تحلیلگران به تازگی اعلام کردند که تعداد خواستگاری دختران مراکشی در چند سال اخیر، افزایش چشمگیری داشته است تا جایی که آنها به دنبال دلایل این افزایش هستند. خانم‌ها در مراکش، از چند سال پیش با شکستن سنت‌ها، خودشان پیشقدم شده و به خواستگاری پسرها می‌روند.

دخترها در مراکش، با رسیدن به خدمت مادر پسر مورد نظرشان، از ویژگی‌های خود اعم از خانه‌داری، دستپخت و مهارت‌های زندگی‌شان تعریف می‌کنند و مادران با مشورت پسران‌‌شان، نتیجه‌گیری می‌کنند که آیا این دختر، گزینه مناسبی برای انتخاب آنها هست یا خیر. در تحقیقاتی که در چند سال اخیر در مراکش صورت گرفته، مردها استقبال خوبی از خواستگاری دخترها داشته‌اند چرا که دست آنها برای انتخاب، بازتر است. زن‌ها در مراکش، بر این باورند که درخواست ازدواج آنها از مردها، به هیچ وجه مایه سرافکندگی آنها نیست. آنها می‌گویند که اسلام، دین برابری است و زن و مرد در همه چیز برابرند بنابراین آنها هم حق دارند که فرد مورد علاقه خود را انتخاب و به او درخواست ازدواج بدهند. آنها می‌گویند هیچ وقت سنت‌ها نباید دست و پای ما را ببندد. در مراکش تنها مردانی که از ظاهر و وضعیت مالی خوبی برخوردار هستند، از درخواست ازدواج خانم‌ها عصبانی می‌شوند.

گینـه
من تو را انتخاب می‌کنم

جمهوری گینه بیسائو، کشوری در آفریقا که زمانی الگوی آفریقا برای توسعه بود، در زمره فقیرترین کشورهای جهان قرار دارد. در این قسمت از دنیا هم، این دختران هستند که همسر آینده خود را انتخاب می‌کنند. آنها پیشنهاد خود را کاملا علنی با آوردن یک ظرف ماهی سرخ شده با روغن مخصوص و سس خوش‌طعم قرمز رنگی تزئین و با هماهنگی قبلی با مادر پسر به خدمت پسر مورد نظر می‌رسند. در ضمن، اینجا منطقه‌ای است که مردها در قبال این درخواست، هیچ قدرتی برای «نه» گفتن ندارند و بعد از مشورت با مادر خود، درخواست دختر را قبول می‌کنند. یعنی آنها روز بعد برای گرفتن جواب خود با دسته گلی سفید نزد داماد رفته و بعد از گرفتن جواب، دسته گل را به او تقدیم می‌کنند.

از آنجایی که گینه بیسائو، کشوری بسیار فقیر است و اکثر دختران حتی توان تهیه و پخت آن ماهی مخصوص و مرسوم را ندارند، با یک شاخه گل سفید به خواستگاری پسر مربوطه می‌روند. در این شرایط حتی مردهایی که شرایط و آمادگی لازم برای تشکیل خانواده را ندارند هم با توافقی بلندمدت بعد از پیدا کردن کار و تهیه ملزومات لازم زندگی، با دختر وارد زندگی مشترک می‌شوند. طبق تحقیقات انجام شده در این منطقه، ۷۵درصد مردان و زنان از این سبک ازدواج و زندگی رضایت دارند.

اوکراین
«لویو» شهر خواستگاری از مردان

بسیاری از شهرهای جهان، دارای جمعیت متعادلی از زنان و مردان هستند اما شهری در جهان وجود دارد که طبق آخرین سرشماری، ۸۵ درصد جمعیت آن را زنان تشکیل می‌دهند. شهر لویو، در غرب کشور اوکراین قرار داشته و طبق آخرین سرشماری صورت گرفته در این کشور، ۸۵ درصد جمعیت این شهر تاریخی را زنان تشکیل می‌دهند. کارشناسان جمعیت‌شناسی اوکراین، علت وقوع چنین موضوعی در «لویو» اوکراین را عدم تمایل خانواده‌های این شهر به داشتن فرزندان پسر عنوان کرده‌اند که در گذر زمان، باعث بروز چنین مشکلی در این شهر که همان نابرابری تعداد زنان و مردان در این شهر است، شده است و همین نابرابری، باعث شده تا دختران به خواستگاری پسران بروند.
اختلاف زیاد بین جمعیت زنان و مردان در این شهر در سال‌های متمادی دلیلی شده تا دختران، منتظر انتخاب شدن نباشند و خودشان دست به کار شوند. رسم و رسومات در این کشور به سادگی معروف است و به همین دلیل، بدون دردسر، پیشنهاد خود را صریح در مقابل کسی که به او علاقه دارند می‌گویند. این شیوه ازدواج، درست مثل شیوه خواستگاری کردن مردها از زن‌ها، عادی و مرسوم است.

چیـن
زنان مقتدر موسوا

در قبیله‌ای عجیب در چین به نام موسوا، زنان و دختران، حاکمان اصلی محسوب می‌شوند و روسای قبیله، تنها از میان زنان انتخاب می‌شوند. اتفاق عجیب‌تر میان مردم این قبیله این است که زنان، با یکدیگر کم حرف می‌زنند. این قبیله، هزاران سال است که در صلح و صفا در ساحل دریاچه لوگو در جنوب چین زندگی می‌کنند ولی زنانش کمتر با هم صحبت می‌کنند و صحبتی از پدر و پسر در این قبیله وجود ندارد.

در این قبیله، زنان انتخاب می‌کنند که با کدام مرد ازدواج کنند و در حقیقت، ازدواج رسمی ندارند. دختران این منطقه، حرف اول و آخر را برای ازدواج و انتخاب همسر خود می‌زنند و مردان پس از ازدواج، در خانه زنان زندگی می‌کنند. در این قبیله، حرف اول را زنان می‌زنند و هنگام مراسم ازدواج، همه شروط و انتخاب و تصمیم‌گیری‌ها، توسط زنان اتخاذ می‌شود.

شیکاگو

در شیکاگو هم چند سالی است که دخترها، گوی سبقت را در خواستگاری کردن از پسران ربوده‌اند. دختران این شهر از ایالات‌متحده هم، بر این باورند که ما هیچ اعتقادی به این که حتما باید پسر از ما درخواست ازدواج کند، نداریم. دوست داشتن فرد مورد نظر و شغل مرد، برای دخترهای این شهر بیش از هر چیز اهمیت دارد تا آنجا که آنها بعد از شناخت طولانی‌مدت پسر مورد نظرشان، تحقیقات گسترده‌ای درباره شغل و پیشینه کاری او انجام می‌دهند و بعد از تصمیم برای خواستگاری، با حلقه‌ای نقره‌ای‌رنگ و ساده، به او پیشنهاد ازدواج می‌دهند. در این درخواست، هرگاه پسر مورد نظر، تمایلی به پذیرفتن درخواست ازدواج نداشته باشد، حلقه را رد کرده و روز بعد با گل سرخی برای دلجویی به دیدن خواستگار خود می‌رود. این روش ازدواج، چند سالی است که رواج بسیاری بین پسران و دختران ایالات‌متحده پیدا کرده و هنوز هم تعداد خواستگاران دختر، بیشتر از خواستگاران پسر است.

اسکاتلند
خواستگاری در سال کبیسه

سال کبیسه، سالی است که ما ایرانی‌ها هر ۴ سال یک‌بار، مهمان آن هستیم اما همین سال کبیسه برای کشوری چون اسکاتلند، بسیار ویژه است که در قرن یازدهم، ملکه مارگارت به دخترها اجازه داد که در صورت تمایل‌شان، از پسر مورد نظرشان، درخواست ازدواج کنند. ملکه مارگارت این رسم را در تاریخ ۲۹ فوریه یک سال کبیسه رواج داد. بر اساس همین روایت و تاریخ، دخترها هر ۴ سال یک‌بار به خواستگاری پسر مورد علاقه‌شان می‌روند. البته چندی بعد، رسم شد که اگر آن پسر، پیشنهاد دختر را قبول نکند، مجبور است که در عوض، یک دست پیراهن و یک جفت دستکش بچگانه برای دختر بخرد تا کینه را از دل او پاک کند!

دخترها می‌توانستند از نظر قانونی بعد از رسیدن به ۱۲ سالگی و پسرها بعد از رسیدن به ۱۴سالگی ازدواج کنند، گرچه ازدواج در آن سنین به ندرت انجام می‌شد ولی بعد از شروع سال ۱۹۲۹،‌ سن قانونی ازدواج به ۱۶ سالگی افزایش پیدا کرد. در کشور اسکاتلند، رضایت و اجازه والدین به هیچ وجه لازم و ضروری محسوب نمی‌شود. در نتیجه اگر در کشوری دختر و پسری قبل از رسیدن به ۱۸ سالگی قادر به گرفتن رضایت و اجازه پدر و مادرشان نمی‌شدند، به کشور اسکاتلند می‌رفتند تا در آنجا به عقد یکدیگر درآیند.

منبع: مجله زندگی ایده‌آل

تحقیق را نه فقط خانواده دختر از پسر بلکه خانواده پسر هم از دختر باید انجام دهند…

تحقیق پیش از ازدواج، تقریبا به شکل یک رسم درآمده است که امر بسیار پسندیده‌ای است البته گاهی درست انجام نمی‌شود؛ به طور مثال وقتی برادر یا پدر دختر، با قرار قبلی به محل کار داماد سر می‌زنند و می‌پرسند: «او چطور آدمی است؟»، طبیعی است که جوابی نمی‌شنوند جز آن که «خوب است!». البته تحقیق را نه فقط خانواده دختر از پسر، بلکه خانواده پسر هم از دختر باید انجام دهند. تحقیقی که سرنوشت یک عمر زندگی را رقم می‌زند و باید جامع و کامل باشد و بیشترین شناخت را از همسر آینده به دست بدهد.

در هیچ شرایطی نباید از تحقیق غافل شد.

در هر شرایطی تحقیق برای ازدواج، کاملا لازم و ضروری است و نباید برای چنین امر مهمی فقط به ظاهرفرد یا ویژگی‌های خانوادگی او اکتفا کرد چراکه امروزه با پیچیده شدن روابط، تغییر الگوهای آشنایی و ازدواج و حتی بالا رفتن مشکلاتی مانند اعتیاد یا بیماری‌های عصبی باید در امر ازدواج تحقیق بیشتری کرد. در واقع همان قدر که احتمال ازدواج ناموفق بالا رفته، ضرورت تحقیق و دقت و شناخت هم بیشتر شده است. تحقیق کردن با آشنا بودن با خانواده طرف مقابل هیچ منافاتی ندارد. این که یکی از خانواده‌ها فکر می‌کند چون خانواده طرف مقابل را می‌شناسد پس به تحقیق نیازی نیست یک اشتباه بسیار بزرگ است که ممکن است باعث مشکلات زیادی در زندگی فرزندشان شود. همچنین توصیه می‌شود که تحقیقات از خواستگار باید بسیار سختگیرانه باشد تا نتیجه آن شناخت واقعی طرف مقابل باشد.

دو بار باید تحقیق کنید

در ازدواج، دو نوع تحقیق وجود دارد؛ تحقیق اولیه و تحقیق اصلی. تحقیق اولیه مختصر است که بدون آن نباید به طرف مقابل حتی اجازه ورود به خانه برای خواستگاری کردن بدهیم یا به خواستگاری‌اش برویم. این تحقیق قبل از خواستگاری انجام می‌شود و در آن مسئله همتایی خانواده‌ها از نظر اجتماعی، فرهنگی و دینی مد نظر قرار می‌گیرد. سؤالات اولیه درباره سن، تحصیلات، خدمت نظام وظیفه (درباره آقایان)، شهر محل زندگی و… در همان تماس تلفنی برای قرار خواستگاری پرسیده می‌شود، اما تحقیق اصلی پس از خواستگاری و جلسات گفت وگوی پسر و دختر و با هدف رفع ابهامات انجام می‌شود در زمانی که هر دو طرف تا حدودی شرایط یکدیگر را پسندیده اند.

ویژگی‌هایی که با تحقیق آشکار می‌شود

این که چه چیزهایی را درباره خواستگار باید بدانید، نکته مهمی است که خیلی‌ها ساده از کنار آن می‌گذرند با این توجیه که شناخت کامل زیر یک سقف به دست می‌آید، اما واقعیت این است که بخش مهمی از شناخت با همین پرس و جوها حاصل می‌شود. شما درباره این ویژگی‌ها باید از اطرافیان عروس خانم یا آقا داماد پرس و جو کنید:

الف) خانواده،

ب) اعتقادات دینی،

ج) رفتار فردی و اجتماعی،

د)دوستان،

و) مسئولیت پذیری و رعایت حقوق دیگران،

ز) توانایی‌های او.

سوالات‌تان حول و حوش این موضوعات باشد. همچنین مطالعات، نشان می‌دهد که بعضی سوالات باید در تحقیق پرسیده شود تا شناخت کامل‌تری از طرف مقابل به دست بیاید. این سوالات عبارت است از:

صفت بارز اخلاقی او چیست؟ تا به حال عصبانی شدنش را دیده اید؟ در چه مواردی عصبانی می‌شود و این جور وقت‌ها چطور رفتار می‌کند؟ رفتار اجتماعی او را چطور می‌بینید؟ روابطش با دوستان و خانواده چطور است؟ کدام صفات اخلاقی را در او بیشتر می‌بینید؟ با چه افرادی (چه تیپ شخصیتی) رفت وآمد می‌کند؟ اجتماعی است یا منزوی؟ تا چه حد به خانواده و دوستان خود وفادار است؟ چقدر به قولی که می‌دهد پایبند است؟ تلاش او برای کسب روزی حلال چگونه است؟ و…

از این افراد تحقیق کنید

۱-آشنایان

بستگان شخص از روحیات، اخلاق و کردار او باخبرند. می‌توان درباره فرد مورد نظر از آن‌ها تحقیق کرد. البته این به تنهایی کافی نیست چون ممکن است خویشاوندان، با مصلحت‌اندیشی، واقعیت را کتمان کنند.

۲-دوستان

دوستان نزدیک فرد، منابع خوبی برای تحقیق هستند. دوستی، محصول هم رنگی و تفاهم است و معمولا افراد درستکار با افراد ناشایست و بی‌بندوبار دوست نمی‌شوند. در واقع ویژگی‌های شخصیتی دوستان فرد، تا حدی منعکس‌کننده روحیات او است.

۳-همکاران و هم دانشگاهی‌ها

همکاران فرد ممکن است مطالبی درباره شخص مورد نظر بدانند که حتی خویشان و دوستان نزدیک او ندانند. از تحقیق از این گروه درباره فرد در زمینه‌هایی مانند: نحوه برخورد با ارباب رجوع، نحوه مراوده با همکاران، همکاری و سازش با دیگران و پایبندی به اعتقادات دینی شناخت کامل‌تری پیدا می‌کنید.

۴-همسایه‌ها

این رایج‌ترین روشی است که افراد در تحقیقات خواستگاری از آن بهره می‌برند. با تحقیق در محل کار و تحصیل می‌توان به شناختی از فرد و روحیات او دست یافت، اما با تحقیق در محل زندگی او، امکان شناخت خانواده هم میسر می‌شود.

البته مشروط بر آن که مدتی از زمان سکونت آن‌ها در آن محل گذشته باشد تا همسایگان به شناختی هرچند نسبی از آن خانواده رسیده باشند. از همسایگان در باره اخلاق در خانه، سابقه دعوا و یا رفتار بد در محله پرس وجو کنید، اما مواظب باشید که جزئیات خواستگاری و ارتباط با آن‌ها را بر ملا نکنید چون ممکن است بعضی از همسایه‌ها بعدا مزاحمت ایجاد کنند.

۵- معرف‌ها

درباره ازدواج‌هایی با حضور یک معرف، اگر فردی که دختر و پسر را به هم معرفی می‌کند نسبت به اهمیت کار خود آگاه باشد و با شناخت کافی نسبت به روحیات دو طرف اقدام کند، منبع خوبی برای تحقیق خواهد بود.

چند نکته مهم در تحقیقات

قرار نیست نظرتان در تحقیقات هم جهت با شخص منبع تحقیق باشد. شما برای کشف حقیقت آمده‌اید نه برای ایجاد ارتباط و تفاهم، هر چند ارتباط مناسب و حسن تفاهم می‌تواند به طرف مقابل اطمینان دهد و نکات مهمی را بیان کند.

سعی کنید با همکار او قرار ملاقاتی بگذارید و از دوستان او درباره خصوصیات روحی‌اش سوال کنید.

از مسافرت‌ها و جاهایی که با هم رفته اند و از علایق او بپرسید. همچنین از موقعیت آن‌ها و این که به چه صفت و عنوانی مشهورند، چقدر با همسایگان ارتباط دارند و این که چه چیزهایی بیشتر برای شان مهم است بپرسید.

تغییر و تحول در زندگی فرد نشانه‌هایی از حالات و روحیات او است. در تحقیق به این مسئله توجه کنید.

فردی که برای تحقیق می‌رود، می‌تواند درموضوع دیگری غیر از ازدواج سوالاتی بپرسد. سپس موضوعات را به طور مستقیم بیان کند.

درباره موضوعاتی که برایتان اهمیت بیشتری دارد به محقق تاکید کنید و از او بخواهید اهمیت موضوع را بروز ندهد.

اگر هنگام گفت و گو با افراد مختلف به تناقضی رسیدید، تحقیق در آن زمینه را با دقت بیشتر و به دور از حساسیت ادامه دهید.

رضا آذریان؛ کارشناس و مشاور خانواده

منبع: میگنا(با اندکی تصرف)

معمولا در آستانه اعیاد و مناسبت‌های شاد مذهبی، بسیاری از خانواده‌ها که از قبل مراحل مقدماتی خواستگاری (قرار و مدارهای تلفنی خانواده پسر با خانواده دختر) را گذرانده‌اند در تدارک برگزاری اولین جلسه رسمی خواستگاری هستند.

اما خطاب به آقا پسرهایی که در این روزها در حال رفتن به خواستگاری هستند و همچنین دخترخانم‌هایی که قرار است برایشان خواستگار بیاید، باید گفت که جلسات خواستگاری، یکی از مهمترین قرارهای زندگی شماست هر چند شاید تجربه زیادی درباره آن نداشته باشید. در ادامه این نوشته به بررسی برخی از مهمترین اصول یک خواستگاری موفق می‌پردازیم به امید این که با باید و نبایدهای اولین جلسه خواستگاری، بیشتر آشنا شوید و بهترین تصمیم را برای آینده‌تان بگیرید.

برای رفتن به خواستگاری لشکرکشی نکنید

پس از این که با خانواده عروس قرار گذاشتید که چه روز و ساعتی برای خواستگاری می‌روید، باید مقدمات خواستگاری رفتن را فراهم کنید. اولین اقدام این است که مشخص کنید چه افرادی باید همراه شما به مراسم خواستگاری بروند. پدر، مادر، خواهر یا برادر بزرگ تر و در صورتی که پدرتان فوت کرده باشد، پدربزرگ، دایی یا عموی بزرگ تر. معمولا حضور یکی از بزرگان فامیل در این مراسم کافی است و ضرورت ندارد که برای خواستگاری لشکرکشی راه بیندازید.

هر لباسی در شأن مراسم خواستگاری نیست

خواستگار باید لباس مناسب بپوشد و ترجیحا نباید با کفش اسپرت، شلوار جین، پیراهن آستین کوتاه و لباس‌های غیر رسمی در مجلس خواستگاری حاضر شود. ترجیحا اگر کت و شلوار بپوشید، بهتر است. علاوه براین، افرادی که همراه شما هستند، باید لباسی در خور مجلس خواستگاری بپوشند. تهیه دسته گلی زیبا که نه خیلی گران باشد و بزرگ و نه بسیار معمولی و کوچک همراه با یک جعبه شیرینی، خوب است. همچنین اگر گل‌ها به رنگ قرمز، صورتی یا سفید باشد، بهتر از گل‌های زرد، آبی و… است.

برای گرفتن جواب قطعی عجله نکنید

پس از این که وارد منزل طرف مقابل تان شدید و پذیرایی‌های مقدماتی انجام شد، یکی از اعضای بزرگ خانواده تان که خوش صحبت تر است و به اصطلاح می‌تواند یخ این گونه مجالس را با شیرین سخنی آب کند، باید صحبت را شروع کند. معمولا در پایان خواستگاری، خانواده عروس بلافاصله جواب مثبت نمی دهند و جواب قطعی را به روزهای بعد و جلسات بعد موکول می‌کنند. در این صورت نباید هیچ گونه پافشاری برای گرفتن زود هنگام جواب داشته باشید. بنابراین حتی اگر دختر خانم را از همه نظر پسندیده اید، برای شنیدن جواب مثبت اولیه حداقل ۳-۲ روز صبر کنید.

از شوخی‌های بی‌جا در خواستگاری بپرهیزید

در این گونه مجالس، باید از شوخی‌های بیجا و گفتن لطیفه‌هایی که به عده ای برمی خورد و بین ما بیشتر مفهوم جک دارد خودداری کرد.

چشم هایتان را چهار چشمی باز کنید

گاهی عروس خانم به دلیل خجالتی بودن، ممکن است اساسا به خواستگاری راضی نباشد ولی به خاطر ترس یا احترام به والدینش در مجلس حضور پیدا کند. اگر دختر دلبسته دیگری باشد، از حرکات و سکناتش کاملا مشهود خواهد بود. در صورتی هم که تمایل به ازدواج با این خواستگار یا حداقل معاشرت با او را داشته باشد، باز هم از رفتار و کردارش مشخص می‌شود. جلسه اول خواستگاری خیلی از مسائل را روشن می‌کند بنابراین باید با دقت، همه اتفاقات این مراسم را زیر نظر بگیرید. حتی نظم و چینش وسایل اتاق، تابلوها، کتاب‌ها و … همه و همه به شما برای پیدا کردن شناخت دقیق‌تر از دختر خانم یاری می‌رساند.

درخواست‌های غیرمعقول طرف مقابل را نپذیرید

خواستگاری مرد از زن، هیچ تعهدی برای ازدواج ایجاد نمی کند. هرچند خواستگاری مقدمه ازدواج است و امکان دارد پس از آن، امکان ازدواج رسمی پدید آید اما این احتمال هم وجود دارد که همه چیز پس از مدتی تمام شود. گاهی تمام قول و قرارها در مراسم بله بران با خواندن خطبه عقد و ثبت شدن آن رسمی می‌شود، گاهی هم به دلیل برخی اتفاق ها، قهر و کنار کشیدن، جای نزدیکی و آشتی را می‌گیرد. پس افرادباید هوشیار باشند و خواستگاری را به معنای ازدواج تلقی نکنند و بی درنگ به درخواست‌های غیرمعقول و زودهنگام همسر احتمالی آینده شان تن ندهند تا در آینده زندگی مشترک‌شان به مشکل بخورند.

نکاتی درباره اولین گفت و گو در جلسه خواستگاری

مهم ترین بخش خواستگاری گفت و گوی دختر و پسر است که گاهی خانواده‌ها و حتی عروس و داماد خیلی سرسری از کنار آن می‌گذرند و با این توجیه که «وقت برای شناختن هم بسیار است» فرصت گفت و گوی مقدماتی را به کمترین زمان ممکن تقلیل می‌دهند اما باید بدانید که این گفت و گو، نه تنها به زمان کافی احتیاج دارد بلکه راه و رسم خاصی هم دارد تا بتوانید در کمترین زمان ممکن بهترین شناخت را از طرف مقابل تان به دست بیاورید. برای یادگیری این روش ها، توصیه‌هایی را که در ادامه مطرح می‌شود بخوانید.

سوالات‌تان را بنویسید: سعی کنید سوالات تان را از قبل روی کاغذی بنویسید تا مبادا در جلسه خواستگاری و در مواجهه با فرد مقابل فراموش تان شود. برای فراموش نکردن پاسخ‌های فرد مقابل هم می‌توانید آن‌ها را یادداشت کنید تا بعدا بهتر و با دقت بیشتری مورد بررسی و ارزیابی قرار دهید.

حواس تان به اولین سوال طرف مقابل باشد: توجه داشته باشید که معمولا اولین سوالات فرد مقابل مهم ترین دغدغه‌ها و حساسیت‌های فردی اش را نشان می‌دهد بنابراین از این طریق می‌توان بهتر و بیشتر فرد مقابل و دل مشغولی هایش را شناخت. به عنوان مثال اگر دختری اولین سوالش درباره مسائل مادی مانند مسکن، خودرو و … باشد مطمئناً دغدغه اش بیشتر در حوزه مادیات است.

هر سوالی نپرسید: بهتر است از پرسیدن سوالات بی ارزش و بی اهمیتی چون رنگ و غذای مورد علاقه و … خودداری کنید. چون در بیشتر این موارد افراد سعی می‌کنند سلایق شان را شبیه به فرد مقابل نشان دهند و اصلا لزومی هم ندارد سلیقه‌ها در این زمینه‌ها یکسان باشند. مهم این است که نگاه ها، تفکرات، باورها و … افراد با یکدیگر همسو، هم جهت و همسنخ باشند.

سوال‌های معکوس هم بپرسید: به طرح زیرکانه سوال‌های معکوس بپردازید. همه سوال هایتان را مستقیم نپرسید، زیرا پاسخ‌های آن قابل اعتماد نیستند. به عنوان مثال اگر بگویید من خیلی اهل تفریحم نظر شما درباره تفریح وگردش چیست؟ او نیز در پاسخ به شما می‌گوید: من هم همینطور. در این گونه مواقع باید به صورت معکوس سوال بپرسید. مثلا نظرتان راجع به افرادی که زیاد مسافرت می‌روند، چیست؟ در این صورت فرد مقابل نمی تواند نظر واقعی شما را تشخیص و طبق آن پاسخ دهد. جوابی که در پاسخ به این سوالات داده می‌شود، تقریبا نظر حقیقی فرد مقابل است.

لازم نیست همه چیز را بگویید: توجه داشته باشید که گفتن همه چیز لازم نیست. برخی از مسائل باید تا آخر عمر در دل فرد به عنوان راز بمانند. البته مطرح کردن مسائلی که به زندگی آینده و مشترک دو نفر ربط دارد، ضروری است. مانند بیماری‌های خاص جسمی و روحی، ازدواج پیشین، هر گونه اعتیاد و … .

منبع: میگنا(دانشنامه روانشناسی و علوم تربیتی) با اندکی تغییر