لازم است دوچرخه‌سواران نسبت به انتخاب دوچرخه دقت کافى به عمل آورند تا عضلات دست، شانه، گردن، پا، شکم و کمر آنان آسیب نبیند.
فوتبال
فوتبال یکى از ورزش‌هاى پرطرفدار در بین جوانان است. اغلب پسران از کودکى به فوتبال مى‌پردازند و گاه تا سنین ۳۰ الى ۳۵ سال نیز این ورزش را رها نمى‌کنند.
نکته قابل ذکر در این ورزش این است که بدترین نوع طرفدارى فوتبال تماشاى آن است. از آنجا که بیننده، صحنه‌هاى پرهیجان را مى‌بیند و هیجان زده مى‌شود، امّا جایی براى تخلیه ندارد، تماشاى آن روى اعصاب بیننده، اثر مخرب بر جاى مى‌گذارد. لذا جوانان باید به جاى تماشاى فوتبال، خود به ورزش بپردازند. نکته قابل ذکر دیگر، توجه به حفظ سلامتى در ورزش فوتبال است. برخى از افراطیون فوتبال به ناراحتى‌هاى زانو، صدمات زانو، دیسک کمر و سائیدگى استخوان لگن مبتلا مى‌شوند. بیش از ۵۰% رنج کلیّه بازیکنان فوتبال در جهان از ناراحتى زانو مى‌باشد. لذا لازم است که ورزشکاران در فوتبال افراط نکنند و اگر مجبور به تمرین زیاد هستند حتماً از مواد غذایى طبیعى که مقاومت بدنشان را بالا مى‌برد، استفاده نمایند، تا دچار فقر غذایی نشوند.
انواع دیگر
ورزش‌هاى زیاد دیگرى نیز امروزه متداول و طرفدارانى نیز دارد. از جمله ژیمناستیک، والیبال، بسکتبال، پرتاب دیسک، تنیس، پینگ پنگ، اسکى، چوگان، هر کدام از این بازی‌ها شرائط خاصى دارد که از حوصله بحث کوتاه ما خارج است. تنها توصیه‌اى که از طرف فدراسیون‌هاى ورزشى مى‌شود، اعتدال در ورزش، رعایت قوانین و مقررات بازى و توجه به توصیه‌هاى پزشکى است.
ورزش‌هاى رزمى
یکى از توصیه‌هاى فرهنگ مقدس اسلام این است که جوانان مسلمان همواره در حالت آماده‌باش باشند و فنون نظامى و جنگى را فرابگیرند.
قرآن مى‌فرماید: در برابر دشمنان آنچه توانایی دارید از نیرو و اسبان سوارى آماده و مهیّا سازید.[۱]
آمادگى در برابر دشمنان و مجهّز شدن به سلاح‌هاى نظامى از توصیه‌هاى اسلام است. در زمان قدیم جنگ بیشتر به صورت فردى بود، لذا اسب‌سوارى، شمشیربازى، نیزه‌زنى و … جزء آمادگى نظامى محسوب مى‌شد. با پیشرفت علم لازم است که جوانان مسلمان با تکنیک روز و ورزش‌هاى رزمى و دفاع شخصى به سبک جدید آشنا شوند که این ورزش‌هاى رزمى، تعداد کمى نیز نمى‌باشند از جمله: کاراته، جودو، تکواندو، جوجوتسو، رزم تن به تن و سرنیزه و دفاع شخصى از تعلیمات ضرورى یک سرباز مسلمان به شمار مى‌رود.
امّا نکته قابل ذکر در فراگیرى این فنون این است: افرادى که تحت تعلیم قرار مى‌گیرند، از نظر اخلاقى، دینى و عقلانى افرادى باشند که از این فنون در راه پیشرفت و اعتلاء اسلام استفاده کنند و این توانایی‌ها را وسیله تحقیر و تهدید دیگران قرار ندهند و از آن براى ترساندن و مصدوم کردن افراد تحت سلطه خود استفاده ننمایند.
ورزش باستانى
ورزش باستانى و زورخانه را مى‌توان ورزش مذهبى نامید. زیرا در تمام حالات و احوال این ورزش، شمارش اعداد، ورزش کردن، دعا کردن، آغاز و انتهاى این ورزش رنگ مذهبى دارد. در زورخانه‌ها ذکر مرشد، مدح ائمه(علیهم السلام) و دعاء او نیز از مذهب شیعه سرچشمه مى‌گیرد. اگر مختصر دقتى در ورزش باستانى صورت گیرد، این نکته کاملاً مشهود است آنها که ورزش باستانى مى‌کنند، ابتدا باید ایمان خود را قوى سازند، ورزش را هدف نگیرند و به اصلاح روح و جسم خود بپردازند. از این رو نمى‌توان ورزش باستانى و مذهب را از یکدیگر جدا دانست.
بوکس ورزشى خطرناک و مرگ‌آفرین
ورزش بوکس، از ورزش‌هاى خطرناک و مرگ‌آفرین است. این ورزش نه تنها سودى در برندارد، بلکه تاکنون باعث مرگ بسیارى از ورزشکاران شده است که گاه روزنامه‌ها نیز گزارش از آن ثبت مى‌کنند:
یک بوکسور کلمبیایی که هفته گذشته در جریان برگزارى یک مسابقه حرفه‌اى با هموطن خود و وارد آمدن ضربه‌اى سنگین به سرش بیهوش شده و به حالت کما فرو رفته بود روز یکشنبه در بیمارستان درگذشت.[۲]
گزارش گرچه کوتاه است امّا تکان‌دهنده مى‌باشد و هشدار براى ورزشکارانى به شمار مى‌رود که بوکس را به عنوان یک ورزش برگزیده‌اند.
واحد مرکزى خبر نقل مى‌کند: پزشکان انگلیسى اعلام کردند، ممکن است بروز آسیب‌هاى مغزى در بوکسورها بسیار زود آغاز شود. امّا علائم هشداردهنده پزشکى آن مى‌تواند بسیار دیر بروز نماید.
بر اساس این گزارش، مرگ یک بوکسور ۲۳ ساله در رینگ بوکس نشان داد که قبل از آن که خونریزى مغزى سبب مرگ وى گردد، او مبتلا به آسیب مغزى دائمى شده بود.
به گزارش رویتر از لندن: پژوهش چند تن از پزشکان بیمارستان‌هاى لندن حاکى از آن است که اختلالات مغزى این بوکسورها همانند اختلالاتى است که در مغز افراد مبتلا به بیمارى «الزایمر» دیده شده است.
این گزارش اضافه مى‌کند که بوکسورهاى مسن‌تر نیز دچار اختلالاتى نظیر ضعف در حفظ تعادل و اختلال در گفتار مى‌باشند.
انجمن پزشکى انگلیس بارها درخواست کرده است که ورزش بوکس ممنوع شود.[۳]
بوکس از دیدگاه روانکاوان
یکى از بیماری‌هایى روانى «سادیسم» یا دگر‌آزارى یا جنون آزار مى‌باشد. سادیسم در حقیقت یک انحراف است و شخص مبتلا، از آزار دادن دیگران و یا از تماشاى رنج و عذاب دیگران لذت مى‌برد.
به عنوان نمونه افرادى را به عنوان بیمار سادیسم معرفى مى‌کنند که این افراد عبارتند از:
کسانى که سحرخیزى مى‌کنند تا دار زدن فردى را تماشا کنند.
کسانى که به تماشاى مسابقه بوکس مى‌روند.
افرادى که از دیدن مناظر گاوبازى، گاوکشى و جنگ خروسها لذت مى‌برند، این گونه افرادى دچار بیمارى سادیسم مى‌باشند.
ورزش بوکس از دیدگاه اسلام در صورتى که همسانى لازم را نداشته باشند، گناه و تماشاى آن اگر موجب تحریک و آلودگى چشم و فکر باشد نیز گناه مى‌باشد و از نظر روانپزشکى نیز نوعى سادیسم است.
البته برخى ورزش‌هاى دیگر هم مطرح است که از نظر شرع، عرف و عقل قابل تأیید نیست که از طرح آن به خاطر اختصار صرف نظر کرده و به همین مقدار بسنده مى‌کنیم.
