گفتارهای تربیتی

عنوان	گفتارهای تربیتی
مولف	شهید محمد جواد باهنر
مترجم	***
ناشر	دفتر نشر فرهنگ اسلامی
سال نشر	1377ش
نوبت نشر	ششم
محل نشر	تهران

کتاب گفتارهای تربیتی، درهفت فصل تدوین شده و مجموعه‌ای از سخنان آن بزرگوار در مدرسه شهید مطهری، دبستان رفاه،حسینیه ی ارشاد و…است.

در فصل اول کتاب به موضوع مقایسه‌ی انسان از دیدگاه اسلام و مسیحیت اشاره شده که در سال ۱۳۵۸ در مدرسه عالی شهید مطهری ایراد گردیده است. شهید بزرگوار در این قسمت به اومانیسم، فطرت انسان، قدرت آگاهی می‌پردازد. او معتقد است که دیدگاه هر مکتبی نسبت به انسان، در نوع جهان بینی و هدف هایی که از زندگی انسان معرفی می‌کند تاثیر دارد. به عبارتی دیدگاه هر مکتبی نسبت به انسان چرایی و چگونگی زندگی را روشن می‌کند.

فصل دوم به موضوع خلافت انسان، نسخیر و تصرف، جنبهی الهی و ملکوتی انسان و… ذیل عنوان انسان از دیدگاه قرآن می پردازد که نویسنده ذکر می‌کند که انسان از دیدگاه قران بی هدف آفریده نشده است و دارای جنبه ملکوتی است.

در فصل سوم به اصول تعلیم و تربیت در اسلام پرداخته می شود که شهید باهنر در این سخنرانی ذکر می‌کند باید متربی خود را به علم تشویق کنیم و زمینه‌های عالم شدن او را فراهم کنیم. باید روش درست اندیشیدن را به متربی آموزش داد. باید روی بصیرت به عنوان یک اصل تربیتی تاکید و آنرا بررسی کرد.

فصل چهارم، روابط زن و شوهر مورد واکاوی قرار می گیرد که در تاریخ ۱۳۵۶/۱۲/۱ ایراد گردیده. شهید باهنر در این فصل عوامل و شرایطی را که می تواند پیوند داخلی خانواده‌ها را که در راس آن زن و شوهر قرار دارند و صفا و صمیمیت و محبت بین زن و شوهر بیشتر گردد تا در نتیجه یک محیط منلسب برای رشد فرزندان به وجود آید را بررسی می‌کند.

در فصل پنجم مخاطب با مقوله فرزندان و اولیا آشنا می‌شود و هم چنین در این فصل به اختلاف فرهنگی نسل ها، اصول صمیمیت، راه های ایجاد صمیمیت در خانه مورد بحث قرار گرفته است.

فصل ششم به همکاری خانه و مدرسه اشاراتی شده که نقش وراثت و تربیت در شخصیت کودک ،تربیت ارادی و تربیت غیر ارادی،نقش منزل و… از مباحث این فصل است و هم چنین در این فصل نکاتی پیرامون میهمانی‌ها و مسافرت‌ها ذکر شده است.

در فصل آخر نیز به مسئله تعلیم و تربیت در اسلام و اصول آن از دید اسلام یعنی تزکیه قبل از تعلیم و هم چنین اثرات فساد در عقب ماندگی و نقش تخریبی فساد اخلاقی در کشورهای پیشرفته اشاره شده است. این فصل در تاریخ ۱۳۴۷/۱۰/۱۱ در حسینیه ارشاد مطرح شده است.