یک دست، صدا ندارد! (تنظیم مرام‌نامه خانوادگى)
با روش‌هاى زیر مى‌توانید به فرزندانتان نشان دهید، با هم بودن بهتر از تنها بودن است:
چند آزمایش جالب که نشان مى‌دهد چقدر انجام کار با کمک دیگرى، آسانتر از انجام آن به تنهایى است، سازماندهى کنید:
آزمایش یک
از بچه‌ها بخواهید بند کفششان را با یک دست گره بزنند. سپس از یکى دیگر از اعضاى خانواده بخواهید با دست، به او کمک کند. نشان دهید که وقتى دو نفر باهم کار مى‌کنند، بیش از یک نفر و یا دو نفر که جدا کار مى‌کنند، موفق هستند.
آزمایش دو
۱-یک تکه چوب نازک به بچه‌ها بدهید که آن را بشکنند، احتمالاً مى‌توانند. بعد یک دسته چوب چهار – پنج تایى که به هم بسته شده، به آنها بدهید و بخواهید آن را بشکنند، احتمالاً نمى توانند. با این مثال، نشان مى‌دهید که خانواده با هم، قوى‌تر از هر یک از اعضا به تنهایى است.
۲- فهرستى از کمک‌هایى که هر فرد خانواده مى‌تواند انجام دهد، تهیه کنید.
۳- از بچه‌ها بخواهید با هم، پوسترى تهیه کنند و یا غذایى طبخ کنند.
۴- یک فعالیت خانوادگى ترتیب دهید و از اعضاى خانواده بخواهید که استعدادهاى خود را نشان دهند.
۵- مسائل و معماهایى را طرح کنید. دیدگاه خانواده را در مورد آن مساله بررسى کنید. آنها را وادار به مشارکت، تفکر و ارائه ى راه حل نمایید.
توقف کن، فکر کن، انتخاب کن
اگر افرادى به جاى واکنش نشان دادن به هیجانات، لحظه اى بر اساس ارزش‌هاى عمیق درونى خود عمل کنند، خانواده به مجموعه ى بسیار بهترى تبدیل مى‌شود. فرد خوشبخت، کسى است که وقتى در یک موقعیت ناامیدکننده قرار مى‌گیرد، توقف کند، تمایلات درونى‌اش را بسنجد و آنها را با بینش بررسى کند، از خشونت کردن اجتناب کند و دائماً براى بردبارى، کنترل و تسلط یافتن بر خود تلاش کند. این امر، او را قادر مى‌سازد تا تشخیص دهد که همه ى مسائل، کوچک هستند و او را از ترشرویى، سختگیرى، تحکم، حق به جانب بودن، کمال‌طلبى و نامتعادل بودن باز مى‌دارد. دکمه ى توقف، به اعضاى خانواده فرصت می‌دهد تا از برنده شدن در مشاجرات، چشم‌پوشى کنند تا به آن چه واقعاً مهم‌تر است، دست یابند. مثل ایجاد ارتباط قوى و محکم و داشتن یک خانواده ى شاد. کار موثر این است که انرژى و تلاش خود را براى گفت و گو درباره ى چیزى صرف کنید که مى‌توانید بر آن تاثیر بگذارید.
مشاجرات درونى براى خانواده بسیار مخرب‌تر از فشارهاى آسیب‌رسان بیرونى است. سعى در شکست دادن و راه‌اندازى کانون رقابت در خانه و احساس حق به جانب بودن و کسب یک پیروزى کوچک که از فاتح شدن در یک بحث حاصل شود، فقط سبب جدایى بیشترى مى‌شود و شما را از رضایت خاطر کامل از زندگى زناشویى، محروم مى‌کند.
وقتى که عمیقاً دیگران را دوست بدارید و همان گونه که هستند بپذیرید، در واقع آنها را به بهتر بودن ترغیب مى‌کنید. اما اگر دوست داشتن را براى تحت نفوذ قرار دادن و کنترل کردن به کار ببرید، دیگران، احساس طرد شدگى مى‌کنند. از طریق دوست داشتن بى‌قید و شرط دیگران، شما نیروى طبیعى آنها را براى بهتر شدن آزاد مى‌کنید؛ زیرا به جاى تلف کردن انرژى براى دفاع از موضع خود، قادر به تمرکز بر تعامل با وجدان خود مى‌شوند و رشد بالقوه ى خود را شکوفا مى‌کنند.
چنان که گوته مى‌گوید: با یک فرد، آن گونه که هست رفتار کن و او همان گونه که هست، باقى خواهد ماند، با یک فرد، آن گونه که مى‌تواند باشد رفتار کن و او همان گونه که مى‌تواند باشد، مى‌شود.
مهربانى‌هاى کوچک، راه درازى را که براى رسیدن به ارتباطات توام با عشق بى قید و شرط وجود دارد، کوتاه مى‌کنند. چیزى که افراد به آن نیاز دارند، یک دوجین نوازش در روز است. نوازش به صورت‌هاى مختلف جسمى، کلامى و دیدارى صورت مى‌گیرد. یکى از مهمترین درجات و مراتب مهربانى، تشویق و تمجید است و مرتبه ى بعدى این است که هر چه زودتر، یاد بگیریم که معذرت‌خواهى کنیم و مرتبه ى دیگر، توانایى بخشیدن و تقویت آن است.
تا زمانى که نتوانید ببخشید، همیشه یک قربانى خواهید بود.
شما با بخشش، قلب خود را پاک مى‌کنید و مانع بزرگى که دیگران را از تغییر کردن باز مى‌دارد، از پیش رو برمى دارید. پرورش روحیه ى برنده- برنده به دلیل فراهم کردن منفعت دو سویه، سبب افزایش درک و فهم نیازها، خواست‌ها و نگرانى‌هاى طرفین مى‌شود و حرکت از «من» به سوى «ما» را تسهیل و تسریع مى‌کند. کمک کردن به دیگرى در برنده شدن، احساسات مثبت، همدلى و تعاون را به ارمغان مى‌آورد.
ما غالباً در مورد خود، بر اساس انگیزه‌هایمان قضاوت مى‌کنیم و در مورد دیگران، بر اساس رفتارهاشان.
منبع: همشهرى
