مُد گرایى

 از منظر دین و عقل آراستن ظاهر امرى پسندیده بوده و به آن توصیه شده است، البته در حدى که از اعتدال خارج نشود و به تجمل گرایى، اشرافى گرى، مدپرستى، اسراف، تکبر، فساد، خود نمایى افراطى و فخر فروشى تبدیل نشود. براى درمان و اصلاح هر مشکل و رفتار انحرافى و نا به هنجار باید علل ایجاد و گسترش آن را بررسى کرد و متناسب با آن توصیه هایى براى رفع مشکل ارائه داد که ما در ذیل به برخى از عوامل و توصیه هایى در همان زمینه مى پردازیم:

۱- تنوع طلبى و نوگرایى: یکى از نیازهاى فطرى انسان، تنوع طلبى و تجدد گرایى است که در زمینه هاى گوناگون بروز پیدا مى کند که از جمله آن ها تنوع طلبى در نوع لباس، نوع آرایش، نوع پیرایش مو و لوازم و وسائل مورد نیاز و … مى باشد.

۲- نیاز به مقبولیت و تأیید اجتماعى

۳- جلب توجه دیگران

۴- زیبایى خواهى

۵- الگو گیرى و تقلید

۶- تبلیغ بازرگانى و شرطى کردن

۷- همنوایى با همسالان

۸- جهل

۹- ابزار واقع شدن

توصیه ها

– مسئولان و متصدیان باید این تنوع طلبى را در مسیرى درست هدایت کنند.

– هویت ملى، فرهنگى و اسلامى را باید احیاء و ترویج نمود.

– طراحان و کارشناسان باید مدهایى متناسب با هویت ملى و اسلامى را با دقت و ظرافت هاى مورد نیاز این عرصه، به جامعه عرضه کنند.

– با عواملى که هویت ملت را هدف گرفته باید مبارزه جدى و قاطع به عمل آید.

– زمینه پخش ترویج مدهاى نامناسب باید شناسایى و برچیده شود.

– باید ذائقه و سلیقه مردم را به گونه اى تربیت کردکه از مدهاى غربى و نا مناسب رو گردان باشند.

– سوابق و چهره هاى علمى – فرهنگى خودمان را ترویج کنیم تا احساس پوچى و کمبود نکنیم و خود را در همه چیز نیازمند دیگران نبینیم.

– باید حس ارزشمندى را در همه افراد و مخصوصاً جوانان ایجاد کرد.

– والدین و مربیان باید سعى کنند تا عزت نفس، اعتماد به نفس و هویت شخصى را در افراد ایجاد کنند.

– کسب مهارت هاى فردى و اجتماعى مى تواند انسان را از احساس پوچى و در نتیجه چنگ زدن به ریسمان هاى پوسیده و سست نجات دهد.

– اگر به جوان نقش اجتماعى مناسب ارائه شود، جوان براى ابراز وجود به دنبال راه هاى نادرست نمى رود.

– در ارائه طرح ها و مدل ها باید روحیه زیبایى دوستى مردم و مخصوصاً جوانان را مورد توجه قرار داد.

– همه مردم و مخصوصاً جوانان به دنبال الگوگیرى و تقلید هستند پس باید اوّلاً بصیرت دهى کرد که از تقلید کورکورانه پرهیز کنندو عواقب شوم این نوع تقلید را بفهمند. ثانیاً الگوهاى سالم، همراه با تقلید آگاهانه، عاقلانه و منطقى به جامعه ارائه شود.

– همه نهادهاى اساسى جامعه اعم از خانواده، مدارس، مراکز فرهنگى، صدا و سیما، تولید کنندگان و …. باید نسبت به این امر مهم احساس وظیفه و انجام وظیفه نمایند.

– هیچ گاه نباید با جوانان برخورد غیر منطقى، احساسى و مقطعى شود بلکه باید ویژگى ها و نیازها و احساسات آنان را شناخت و با آگاهى کامل تصمیم عاقلانه گرفت.

– خانواده ها نباید از اقناع عاطفى جوانانشان غافل شوند زیرا بسیارى از انحراف ها از خلأ عاطفى نشأت مى گیرد.

– خانواده و جامعه باید به اندازه کافى به جوان توجه کنند تا او مجبور نشود براى جلب توجه به کارهاى نامناسب دست بزند.

منبع :عباس آئینه چی – مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه