محبت به خانواده
همسر شهید حسن طوسی می گوید:
روزی حسن آقا از منطقه آمد و گفت: واقعا پیش بچه ها شرمنده ام و می ترسم یک روز شهید بشوم و آرزوی بردن پارک در دلشان بماند!
آن روز به قدری خسته بود که حد نداشت. به اتفاق دخترم به پارک رفتیم و دخترمان در حال بازی با تاب بود اما حسن آقا از فرط خستگی روی نیمکت خواب رفته بود. در همین حال دخترم او را صدا زد و از او خواست تا تابش دهد و او سراسیمه از خواب بیدار شد و به طرف تاب دوید و دوتایی مشغول بازی شدند.
از اینگونه مثالها در فراز و نشیب تاریخ جنگ بسیار به چشم می آید. اما جالب است بدانیم شهدا حتی در اوج نبرد نیز از یاد همسر خود غافل نبودند و یاد و خاطره شان را به عنوان پشتگرمی و تقویت روحیه تلقی می نمودند.
عشق و آتش؛ ص ۲۱؛ کنگره شهدای مازندران
