شيلي
شيلي
شيلي كشوري است در منتهي‌اليه جهان، در غرب آمريكاي لاتين. اكثريت مردم اين كشور كاتوليك هستند اما اقليت مسلماني نيز در اين كشور زندگي مي‌كنند. هم اکنون حدود 350.000 فلسطيني در شيلي زندگي مي کنند که بزرگترين جامعه مهاجران فلسطيني در دنيا را تشكيل مي‌دهند. پس از انقلاب اسلامي نيز تعداد زيادي از مردم اين كشور به مذهب اهل‌بيت(ع) گرويدند.
استقبال
حدود 50% مسلمانان شيلي اهل روزه هستند. آنها آمدن ماه مبارك را گرامي ميدارند و خود را براي حضور در مساجد و مراسم اين ماه آماده مي‌كنند.
اوقات شرعي ؛ مشكل اصلي
مهمترين مشكل مسلمانان شيلي در ماه مبارك رمضان، مسأله تعيين اوقات شرعي است. بين كشور شيلي و شرق، يک کوهستان عظيم به نام “رشته‌کوه آند” (يا در زبان محلي: لس‌آندس) وجود دارد كه داراي 6.000 متر ارتفاع است. کشور شيلي بين آن رشته کوه و اقيانوس آرام قراردارد و اين بلندي باعث مي‌شود که تعيين وقت دقيق شرعي صبح براي مردم مشکل باشد. مردم شيلي براي حل اين مشکل و دانستن اوقات افطار و سحر، بيشتر از اينترنت و يا مردم آرژانتين کمک مي‌گيرند. همچنين يک سايت دولتي در شيلي وجود دارد که وقت‌هاي جغرافيايي را معلوم و اعلام مي‌کند.
شش ماه شب شش ماه روز
فاصله شمال تا جنوب شيلي 4.000 کيلومتر است. لذا اين دو قسمت تفاوت‌هاي زيادي با يکديگر دارند. شمال شيلي داراي صحراهاي خشک و گرم بسياري است. مردم جنوب شيلي 6 ماه از سال را در شب و 6 ماه را در روز به سر مي‌برند. شهر “پونتارناس” واقع در اين منطقه داراي گوسفندان فربه و خوبي است که به کشورهاي عربي صادر مي‌شوند؛ لذا مسلماناني براي ذبح شرعي در آن كار مي‌كنند. آنان به دليل اين اختلاف ساعت روزه‌داري سختي را پيش رو دارند.
لباس مخصوص در رمضان
مسلمانان شيلي در ماه رمضان ـ و نيز در روزهاي جمعه کل سال ـ لباسهاي مخصوصي ميپوشند كه نشانهاي از مسلمان بودن آنها باشد ؛ مثل لباسهاي بلند اسلامي و عربي و کلاههاي هندي يا پاکستاني. دليل آنها براي ان كار “عمل به سنت پيامبر (ص) ” است.
عبادت و مسجد
از آنجا كه شيعيان روحاني بومي ندارند در اين ماه از مبلغين شيعه اهل آرژانتين استفاده مي‌كنند. گاهي نيز كه در اعزام اين مبلغ مشكلي پيش مي‌آيد خود روزه‌داران بعد از نماز عشاء حلقه‌هايي تشكيل مي‌دهند و در مورد اين ماه صحبت مي‌کنند. همچنين متني ديني آماده مي‌شود و توسط يک شخص براي حضار قرائت مي‌گردد.
اطعام
شيعيان در روزهاي جمعه، شنبه و يکشنبه مقدار زيادي غذا طبخ مي‌کنند و در مساجد و مؤسساتشان از روزه‌داران پذيرايي مينمايند.
تغذيه
در شيلي، پختن غذا و شيريني‌هاي خاص رمضان عموميت ندارد. فقط برخي خانوادههاي عرب و عرب‌تبار غذاها و تنقلات مخصوص اين ماه را براي خود تهيه مي‌كنند.
