ای مهربان خدای، گم گشته‌ام تو بودى، کردم چو دیده باز، دیدم به آسمان و زمین و به بام و به در، تابنده نور توست، هر جا ظهور توست، دیدم به هیچ نقطه تهى نیست جاى تو، خوش می‌درخشد از همه سو، جلوه‌هاى تو، اى مبدأ وجود از کثرت ظهور نهان گشتى و نهان شد که کیست، از هر چه ظاهر است، تویى آشکارتر، نزدیک‌تر ز منی، دور نیست…