دل سپردن به نوای پدران تنها
میم مثل مردانگی!
امروز خورشید نه از مشرق، بلکه از دلهای پدرانی طلوع کرد که در غروب تنهایی خود همواره خاطرات شیرین ایام نه چندان دور حضور در کانون گرم خانوادههایشان را در ذهن خود مرور میکردند.
بیشک پدران جلوهای از لطف خداوند روی زمین هستند که همانند کوه رنج مشکلات و دغدغههای خانواده را بر دوش میکشند و همانند ناخدای کشتی خانواده بوده که وظیفه هدایت این نهاد اجتماعی در دریای پرتلاطم زندگی را بر عهده گرفته است.
اگر بگوییم پدران سمبل لــطف و صفا و دُر ثمینی هستند که عرقهای جبینشان بر ملائک فضیلت دارد بیهوده نگفتهایم، چرا که در همه ادیان به خصوص دین مبین اسلام، بر این مسئله بسیار سفارش شده است.
به طور مثال در آیه ۸۳ سوره بقره آمده است: «لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» و یا در آیه ۳۶ سوره نساء آمده «وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» و یا در آیه ۱۳و ۱۴ سوره لقمان آمده: «یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ».
در تقویم سالها روزهایی را برای بزرگداشت مقام پدرها و مادرها مشخص کردهاند تا شاید تلنگری باشد برای آنهایی که این گنجهای گران بهای زندگی را فراموش کردهاند.
یکی از این روزها روز میلاد بزرگ مرد تاریخ بشریت امیر مومنان امام علی(علیه السلام)، همسری فداکار برای حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بنت پیامبر گرامی اسلام و پدری مهربان برای فرزندانش و در کنار خانواده خود پدری مهربان برای یتیمان کوفه بود.
این روز بهانهای است برای یاد کردن از پدرانمان که هم چون کوه استوار میایستند تا در این تلاطمهای زندگی خم به ابروی فرزندان نیاید. وقتی فرزندی غصهای داشته باشد پدر قبل از او دلش پر از غصه میشود و به دنبال راهی برای رفع این دلتنگی از دل فرزند….
بعضی از فرزندان این روز را در کنار پدران و مادران خود هستند و آنها را تکریم میکنند…. اما از بد روزگار برخی از این پدران مهربان مورد کملطفی فرزندانشان قرار گرفته و فراموش شدهاند ….اما ما به بهانه این روز همراه با گروه نوع دوستی تبسم سری به یکی ار سرای سالمندان تبریز بزنیم و لحظاتی را با این فراموش شدگان جامعه باشیم تا شاید مرحمی بر غمها و اندوههای این پدران بزرگوار باشیم، پدرانی که در خانه سالمندان غریب و تنها این روز را به انتظار نشستهاند.
یکی از این آسایشگاهها، خانه سالمندان مهر است که میزبان ستارگانی بسیار پرنورتر از ستارگان آسمان هستند و میدرخشند، اینجا به آسمان نزدیکتر است اینجا به خدا هم نزدیکتر است. ستارگان فراموش شدهای که در روزگاران نه چندان دور همانند خورشید در آسمان میدرخشیدند.
اینجا خانه پدرانی است که تمام سعی و تلاش خود را برای فرزندانشان بهکار بردند تا آنها از پستی و بلندیهای روزگار در سیاه چالههای زندگی در امان بمانند، پدرانی که حتی سلامتی خود را برای کسب روزی حلال فدای فرزندان خود کردند. ولی اکنون در گذر زمان در این وانفسای زندگی که چشم خود را باز کردند خود را پشت درهای آهنی سرای سالمندان دیدند! جایی که فاصلهای زیادی بین بودن و نبودن نیست!
امروز که لحظههای آخر عمر خود را ثانیه شماری میکنند، تازه فهمیدهاند که فراموش کرده بودند زندگی کنند، اینجا خانه تنهایی پدرانی است که دستهایشان بوی نان میدهد و روزی با زور بازو و با مشکلات زندگی ساختند و فرزندانی را بزرگ کردند تا در آینده و دوران پیری عصای دستشان بشوند! اما افسوس که دیگر جایی برای پدران دیروز و خسته از مشکلات امروز پیدا نمیشود، جز کنج دیوارهای خانههای سالمندی.
فرزندان امروز برای والدین خود هر چقدر هم بزرگ شده باشند همان طفلان دیروز به حساب میآیند، همان فرزندان اینک که خود تشکیل زندگی داده و صاحب فرزند شدهاند اما نباید شک کنند که گردش و چرخش روزگار روزی خود آنها را در موقعیت فعلی پدرانی که هماکنون در کنج حصارهای تنهایی سالمندان چشم به در دوختهاند قرار خواهد داد!
بر همگان واضح و مبرهن بوده که در کنار کانون گرم خانواده بودن نیاز مبرم و اصلی این پدران فراموش شده است و قرار گرفتن در جمع جوانان و شادی کردن باعث افزایش امید به زندگی در آنها خواهد شد.
منبع: خبرگزاری فارس