بایگانی برچسب برای: حسنین

امیرالمومنین علیه السلام روزى به خانه آمد، دید که فاطمه علیهاالسلام حسنین علیهاالسلام را مى خوابانید، ایشان به خواب نمى رفتند از شدت گرسنگى . فاطمه طاهره عرض کرد: یا اباالحسن ! برو قدرى طعام طلب کن که این کودکان از گرسنگى به خواب نمى روند.
امیرالمومنین علیه السلام نزد عبدالرحمن بن عوف رفت و از وى دینارى قرض خواست ، عبدالرحمن به خانه رفت و کیسه زرى بیرون آورد و عرض ‍ کرد: در این کیسه یکصد دینار است بگیر یا على ! و هرگز عوض آن را مده .
حضرت علیه السلام فرمودند: از تو قبول نکنم که از پیغمبر صلى الله علیه و آله شنیده ام : الید العلیا خیر من ید السفلى . یک دینار به من قرض بده و این حدیث را بشنو که عوض مى دهند و قرض را یکى هیجده عوض ‍ مى دهند.
عبدالرحمن یک دینار به جناب امیر قرض داد، آن حضرت چون روانه شد، در راه مقداد را دید که بر کنار راه نشسته فرمود: اى مقداد! در این وقت اینجا چرا نشسته اى ؟
عرض کرد: از جهت ضرورتى .
فرمود: آن ضرورت چیست ؟
عرض کرد: چهار روز است که طعامى نیافته ام .
فرمود: بگیر این دینار را، تو از ما اولى ترى که چهار روز است طعام نیافته اى و ما سه روز است .
مقداد دینار را گرفت و حضرت وقت نماز شام بود روانه مسجد شد، به همراهى پیغمبر صلى الله علیه و آله فریضه را ادا نمود، چون فارغ شد جناب رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: یا على ! امشب به خانه شما مى آیم و مهمان شما خواهم بود.
جناب امیر عرض کرد: حبا و کرامه .
از پیش روانه شد و فاطمه زهرا علیهاالسلام را خبر کرد، فورا فاطمه زهرا به مصلى خود رفت و روى مبارک بر خاک نهاد و به ایزد پاک عرض کرد: خداوندا! به حق محمد و آل محمد که بر ما طعامى فرست .
هنوز فاطمه علیهاالسلام در سجده بود که بوى طعام به مشام وى رسید، سربرداشت کاسه بزرگى دید پر از طعام که بوى آن خوشبوتر از مشک بود، آن را برداشته و در خدمت پدر بزرگوار خود نهاد، حضرت فرمود: انى لک هذا الطعام ؟ عرض کرد: من عند الله ، ان الله یرزق من یشاء بغیر حساب .
پس حضرت امیر و فاطمه و حسنین از آن طعام تناول کردند. ناگاه سائلى بر درآمد، امیرالمومنین خواست او را از آن طعام بدهد حضرت رسول صلى الله علیه و آله نگذاشتند و فرمودند: یا على ! این ابلیس است . خبر شده که ما از طعام بهشت مى خوریم آمده که با ما مشارکت کند.

یکی از کارها و سنت‌هایی که رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) انجام می‌داد و بدین وسیله برای کودکان، شخصیتی قائل می‌شد، این بود که گاهی به احترام کودک، از جای خود برمی‌خاست و در هر صورت، به کودک احترام می‌گذاشت و عملا به مردم درس «پرورش شخصیت کودکان» را می‌آموخت.

روزی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نشسته بود. امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) وارد شدند. حضرت به احترام آنان، از جا برخاست و به انتظار ایستاد. چون کودکان در راه رفتن ضعیف بودند، قدری طول کشید. بدین جهت، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به سوی آنان رفت و از آن دو، استقبال نمود. آغوش خود را گشود و هر دو را بر دوش خود سوار کرد و به راه افتاد و فرمود: «فرزندان عزیزم! مرکب شما خوب مرکبی است و شما چه سواران خوبی هستید».

منبع: حسین انصاریان؛ نظام خانواده در اسلام؛ انتشارات ام ابیها