مقدمه زیر چشم هایش گود افتاده است. صورتش تکیده و خسته است. وقتى همه خوابند او بیدار است و وقتى همه بیدارند، او چرت مى زند. سر کارش تمرکز ندارد، بى حوصله است؛ حوصله آدم‌هاى دور و برش را ندارد. دلش مى خواهد ساعت‌ها تندتر بگذرند و او هر چه زودتر به خلوت اتاقش برسد؛ به دکمه‌هایى که او را به خود مى خوانند، به …