موسى کريمى نيا مقدمه زير چشم هايش گود افتاده است . صورتش تکيده و خسته است . وقتى همه خوابند او بيدار است و وقتى همه بيدارند او چرت مى زند . سر کارش تمرکز ندارد ، بى حوصله است ؛ حوصله آدم هاى دور و برش را ندارد .دلش مى خواهد ساعت ها تند تر بگذرند و او هر چه زودتر به خلوت اتاقش برسد ؛ به دکمه هايى که …